5. Σάουιν: Φίον
Ντον (αγγλ. Donn) = ήρωας της Κέλτικης μυθολογίας που, μετά το θάνατό του, έγινε ο Θεός των Νεκρών – τις νύχτες με καταιγίδες, ειδικά κατά το Σάουιν, λέγεται πως βγαίνει ο Ντον με το λευκό του άτι στους ουρανούς – άλλες φορές τριγυρνά στη γη, συνήθως με λευκά ρούχα ή κάπα και μιλά με τους θνητούς – λόγω του Ντον, τα λευκά άλογα τη νύχτα του Σάουιν θεωρούνται κακός οιωνός Τσαχ Ντούιν (ιρλανδ. Teach Duinn) = μεταφράζεται κυριολεκτικά ως Σπίτι του Ντον Δάσος Τιμπράντεν, Ιρλανδία, 383 μ.Χ. Ο Φίον έτρεχε πιο γρήγορα απ’οσο είχε τρέξει ποτέ του. Γλιστρούσε ανάμεσα στα δέντρα και τα μονοπάτια, ανέβαινε τις ανηφόρες σαν ξεκούραστο κατσίκι και κατέβαινε τις κατηφόρες σαν τρεχούμενο νερό. Περνούσε τα ρυάκια μ’ένα άλμα και διέσχιζε τα παγωμένα ποτάμια σαν ψάρι. Η κρύα νύχτα δεν τον άγγιζε και οι άνεμοι που διαπερνούσαν αλύπητα τη φαγωμένη του κάπα, τα λιωμένα του ρούχα και τα χορταρένια παπούτσια του δε μπόρεσαν να ανακόψουν, ούτε στο ελάχιστο, την πορεία του. Σταμάτησε ...