Posts

Η Επανάσταση της Τσαγιέρας: Κεφάλαιο 14

Image
Να σας πω, αγαπητές και αγαπητοί αναγνώστες· με την ταχύτητα που συνέβαιναν όλα, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να σκεφτεί ολοκληρωτικά και σφαιρικά, οποιοσδήποτε ενεπλάκη σε όλη αυτή την ιστορία από οποιαδήποτε πλευρά, τι ακριβώς συνέβαινε. Και τι οφέλη ή επιπτώσεις μπορούσε να έχει κάθε λέξη και κίνηση, κάθε σκέψη και αμφιβολία, κάθε υπόθεση και συμπέρασμα.      Ένα όμως ξέρω με σιγουριά. Αν δεν ήταν η Φαλάκ και η Γκιούλι στο κέντρο όλης αυτής της κατάστασης, αν δεν ήταν αυτές οι συγκεκριμένες δύο θνητές, με τις πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες και τους πολύ συγκεκριμένους χαρακτήρες, με την πολύ συγκεκριμένη φήμη στον κόσμο τον δικό τους αλλά και αυτόν πίσω από τον δικό τους και με τους πολύ συγκεκριμένους φίλους και γνωστούς και στους δύο κόσμους, τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί αδιανόητα πολύ χειρότερα, για όλους.      Και μην παρεξηγηθώ· δεν αναφέρομαι πλαγίως σε προσχεδιασμένα παιχνίδια της μοίρας, αλλά στα απρόβλεπτα αεροπατήματα της τύχης. Άλλοτε ελαφρά και ακίνδυνα, άλλοτε βαριά και α

Η Επανάσταση της Τσαγιέρας: Κεφάλαιο 13

Image
          Ο Ρέο έκατσε στο έδαφος απέναντι από τον Τσανγιόλ, δίπλα στις όχθες της λίμνης, ανάμεσα σε ψηλούς, φουντωμένους με άνθη θάμνους, λίγο πιο έξω από το χωριό. «Γιατί είμαστε εδώ;» ρώτησε την Κλέουσα, που καθόταν παραδίπλα του. «Ήθελα να είμαστε κάπου πιο ιδιωτικά. Μακριά απ’όσους τριγυρνάνε στην περιοχή για τις ετοιμασίες της Γιορτής.» «Γιατί;» «Για να μη μας ακούσουν» απάντησε εκείνη ενοχλημένη. «Γιατί να μη μας ακούσουν;» «Γιατί νομίζω ότι ξέρω τον λόγο που βρέθηκε εδώ η Φαλάκ.» «Ξέρουμε γιατί βρέθηκε εδώ.» «Όχι. Ξέραμε μόνο πώς βρέθηκε εδώ. Όχι γιατί.» «Αχ, λατρεμένη μου... έξω από την Τσαγιέρα μας έχουμε πολύ σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπίσουμε κι εσύ με έφερες κακήν κακώς εδώ μέσα, για να μου πεις κάποια υπόθεσή σου για κάποιον απροσδιόριστο, ανώτερο νου, που έχει μοναδικό σκοπό την ελευθερία του Τσανγιόλ;» «Δυστυχώς όχι» αναστέναξε απογοητευμένη. Ο Ρέο σοβάρεψε. «Τι εννοείς;» Η Κλέουσα έκανε νόημα στον Τσανγιόλ, να επαναλάβει στον Ρέο όσα είχε πει σε εκείνη λίγο πριν

Halloween 2023: Νυχτοχώρι

Image
       Ανάμεσα στα άπειρα παράλληλα επίπεδα ύπαρξης που αποτελούν το Όλον βρίσκεται ένας τόπος ερέβους και σιωπής. Οι κάτοικοί του, για όσο χρονικό διάστημα διαμένουν εκεί, τον αποκαλούν Νυχτοχώρι επειδή ποτέ δεν ξημερώνει. Όμως το αληθινό του όνομα δεν είναι αυτό. Στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς νύχτα αυτό που μας περιβάλλει – είμαστε βυθισμένοι σε ένα μόνιμο ημίφως, η πηγή του οποίου κανείς δεν ξέρει ποια είναι. Σε αυτό το γκρίζο λυκαυγές βαδίζουμε, με λειψές αναμνήσεις κι έναν μόνο σκοπό· θολές σκιές με ασαφή σουλούπια κι αχνόφωτα μάτια.      Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πόσο μεγάλο είναι το Νυχτοχώρι. Εκεί η έννοια του χώρου είναι αφηρημένη, οι διαστάσεις του είναι μεταβλητές και ρέουσες. Αυτό είναι κάτι που δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα· όσοι κατοικούμε στον τόπο εκείνο έχουμε αποδεχτεί ότι κάποιες έννοιες που είχαμε ως δεδομένες στην ζωή μας τότε, δεν έχουν καμία σημασία – δεδομένα όπως ο χώρος και ο χρόνος, η αυτεπίγνωση και η συνειδητότητα. Είναι μια απέραντη έκταση

Halloween 2023: Υπόσχεση

Image
     Κείτομαι στο πλάι κι αισθάνομαι έναν οξύ πόνο στον αριστερό μου ώμο, εκεί όπου ακουμπάει πάνω στη σκληρή επιφάνεια με όλο μου το βάρος πάνω του. Ανοίγω τα μάτια μου μα δεν αλλάζει τίποτα. Το σκοτάδι είναι τόσο πηχτό που όταν τα κλείνω δεν υπάρχει μετείκασμα πίσω από τα βλέφαρά μου. Ασυναίσθητα απλώνω το δεξί μου χέρι να τα τρίψω, μα το χέρι μου –που δεν το αισθάνομαι σαν χέρι, έχει πολύ λιγότερες κλειδώσεις από ό,τι έχω συνηθίσει– χτυπάει πάνω σε κάτι κι ακούγεται μια πνιχτή κλαγγή, σαν καλυμμένο με ύφασμα κόκαλο να χτύπησε σε πέτρα, μόλις λίγα εκατοστά πάνω από την δεξιά πλευρά του κορμιού μου.      Γουρλώνω τα μάτια μου διάπλατα, γυρίζω ανάσκελα, προσπαθώ να αγγίξω με τις παλάμες τον χώρο γύρω μου – ο πανικός παραλύει το λαρύγγι μου και η φωνή μου δεν βγαίνει. Πίσω χαμηλά, στην ουρά μου, είναι σαν να έχω ένα εξόγκωμα που δε μου επιτρέπει να ξαπλώσω εντελώς ανάσκελα. Το πόδια μου ακουμπούν την οροφή αυτού που μοιάζει με πέτρινο κουτί γύρω μου. Είμαι ξυπόλητη κι έχω μεγάλα γαμψά ν

Halloween 2023: Η Τελευταία Ιστορία

Image
Στο πιο βαθύ σκοτάδι υπάρχει μόνο η ψυχή. Και οι ψυχές είναι οι αυστηρότεροι δικαστές γιατί επιμένουν στην κρίση τους, για πάντα.      Οδηγούσε με συνοδεία τον άνεμο για περισσότερες από τέσσερις ώρες. Το ειδυλλιακό τοπίο των Γερμανικών Άλπεων, έκανε ευκολότερη την κουραστική πορεία μέσα από τα βουνά. Ήταν φθινόπωρο και οι ψηλότερες κορυφές που αντίκριζε είχαν ήδη υποδεχθεί τα πρώτα χιόνια. Για καλή του τύχη η μικρή παραδοσιακή οικία που αγόρασε πριν έναν χρόνο δεν βρισκόταν σε υψόμετρο που θα τον έφερνε αντιμέτωπο με τον χιονιά. Ούτως ή άλλως σιχαινόταν την παγερή του υφή όσο τίποτε στον κόσμο.      Στη διάρκεια του ταξιδιού αναλογίστηκε πολλές φορές αν άξιζε όλος αυτός ο κόπος. Σίγουρα, θα μπορούσε να βρει ένα πιο κοντινό στο Λονδίνο μέρος για να συγκεντρωθεί. Ίσως στα Χάιλαντς, όπου δεκάδες Βρετανοί συγγραφείς κατέφευγαν κάθε χρόνο για έμπνευση, να έβρισκε αυτό που ζητούσε. Όμως, η ευκολία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της δημιουργίας. Αυτό έλεγε πάντα στον εαυτό του. Μετά από δέκα πα