Η Επανάσταση της Τσαγιέρας: Κεφάλαιο 10
Η Γκιούλι ξύπνησε, τη στιγμή που ο ήλιος έφτανε στο απώγειό του. Είχε αποκοιμηθεί σχεδόν αμέσως πάνω στο ξύλινο πάτωμα του δωματίου, μετά την τελευταία της επικοινωνία με τη Φαλάκ. Ανασηκώθηκε βαριεστημένα· τέντωσε τα πόδια και την πλάτη της. Κάθε επικοινωνία των μαγικών τους ματιών κούραζε και τις δύο – ειδικά εκείνη που δεχόταν την κοινή όραση. Και είχαν ήδη συνδεθεί δυο φορές μέσα σε λίγη ώρα. Η Γκιούλι δεν είχε αποκοιμηθεί απλά μετά τη δεύτερη φορά, είχε σχεδόν λιποθυμίσει. Σήκωσε αργά το κουρασμένο σώμα της. Και ήταν τότε που θυμήθηκε τις επιπλέον λέξεις που είχε γράψει η Φαλάκ πάνω στον τοίχο του μπάνιου, κάτω από τις πρώτες. Είμαι καλά. Ο Μάτου και ο Τσανγιόλ είναι εδώ μέσα, ζωντανοί, όπως το υπέθεσες. Δεν είναι ακριβώς φυλακισμένοι, αλλά δε μπορούν να βγουν. Είναι κι άλλα που πρέπει να σου πω, που φαίνονται να μας συνδέουν όλους. Θα σου τα εξηγήσω μόλις βγω, υποθέτω σε λίγες ώρες θα είμαι πίσω στον κόσμο μας. Περιμένω να μου φτιάξουν τα άκρα μου. Καταλαβαίνεις Γκιούλι; Ε