Druid and Crow

     «Τι εννοείς, να τον κρύψουμε ;» Ήταν οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του Ρέο, σχεδόν έναν αιώνα πριν, όταν άκουσε το σχέδιο του Μάτου για τον Τσανγιόλ. Οι δυο τους κάθονταν στις όχθες της ροδακινένιας λίμνης, ένα δροσερό απόγευμα, απολαμβάνοντας ένα από τα καλύτερα μπράντυ της κάβας του δαίμονα. «Νομίζω πως ήμουν αρκετά ακριβής και ξεκάθαρος» διαμαρτυρήθηκε ο μάγος. «Να μείνει στην τσαγιέρα μέχρι να έρθει η μέρα που θα μπορεί να ξαναβγεί και να είναι ελεύθερος από τον Αυτοκράτορα· και τον κάθε Αυτοκράτορα, τώρα που το σκέφτομαι.» «Κυκλοφορούν τόσες πολλές ανοησίες μέσα σε όσα μου είπες, που δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω.» «Είμαι σίγουρος πως θα βρεις ένα σημείο.» «Για αρχή, πώς θα κρυφτεί μέσα στην τσαγιέρα; Ο Αυτοκράτορας έχει τόσους καλούς μάγους και μαγισσες στη διάθεσή του. Και αυτοί, απολύτως πιθανότατα, έχουν στη διάθεσή τους ρούχα και τρίχες και αντικείμενα του πολεμιστή σου. Εάν δεν έχουν το πτώμα του μέχρι τη διορία που σου έδωσαν ή εάν δεν επιβεβαιώσουν με κάποιο

               Περπάτησαν για ώρα. Κατέβηκαν τον λόφο και, λίγο πριν μπουν στο χωριό, έστριψαν σε ένα θεόστενο μονοπάτι που χωνόταν ανάμεσα σε ψηλούς, φουντωμένους θάμνους. «Πού πάμε;» ρώτησε τελικά η Φαλάκ. Ο Ρέο τινάχτηκε ανεπαίσθητα· νόμιζε ότι κοιμόταν. «Στο σπίτι μιας φίλης.» «Έπρεπε να μου πεις ότι δε θα μπορούσες να μεταφέρεις τα άκρα και το μπαστούνι μου. Έπρεπε να μου το πεις από πριν. Δε μου αρέσει να με κουβαλάνε.» «Έχεις δίκιο. Αν και δεν ήμουν σίγουρος. Έχω ξαναμεταφέρει άψυχα αντικείμενα, απλά όχι πάντα με επιτυχία. Αλλά και πάλι... δεν ήμουν σίγουρος· και έπρεπε να στο είχα πει. Ζητώ συγγνώμη.» «Θα μου κοστίσει ακριβά να τα φτιάξω.» «Σου είπα πως θα προσπαθήσω να τα φτιάξουμε εδώ.» Τον κοίταξε, ακόμα δύσπιστη. «Δε θα είναι όπως πρέπει. Δε θα είναι όπως θα μου τα έφτιαχναν οι έμπειροι τεχνίτες στον δικό μου κόσμο.» «Πιθανώς, ναι.» «Και θα αναγκαστώ να τα επισκευάσω εκ νέου, όταν φύγω από εδώ.» «Πιθανώς, ναι.» « Τώρα που το σκέφτομαι » είπε εμφανώς ανήσυχη «δε θα μπορέσω ν