Πίσω από τα κάτοπτρα
*για διαγωνισμό διηγήματος με θέμα "Ανάσταση", ελεύθερη απόδοση του θέματος και περιορισμό λέξεων Το μικρό, γυναικείο καθρεφτάκι τρανταζόταν ανεπαίσθητα επάνω στο κομοδίνο, δίπλα στο παράθυρο. Πάνω στο ασημένιο καπάκι του αντανακλούσε διαστρεβλωμένη, η ταμπέλα του μαγαζιού απέναντι. Η τηλεόραση έπαιζε στο αθόρυβο, το κινητό δίπλα στο καθρεφτάκι ήταν νεκρό από μπαταρία και το μόνο πράγμα που μπορούσε να χαρακτηριστεί ως καλής ποιότητας στο μαγαζί απέναντι, ήταν η ηχομόνωση του. Κι όμως, αυτό συνέχισε να δονείται και να κινείται αργά προς την άκρη του κομοδίνου. Έπεσε πάνω στη μοκέτα όρθιο, ακουμπώντας στο σημείο όπου βρισκόταν το κουμπάκι του. Ακούστηκε ένα ξερό κλικ και το καθρεφτάκι άνοιξε απότομα. Το τράνταγμα σταμάτησε και ο κιτρινισμένος σοβάς του ταβανιού αντικατοπτρίστηκε πάνω στο εσωτερικό γυαλί. Και μέσα από το μικρό, διαμέτρου λίγων εκατοστών, κάτοπτρο αναδύθηκαν αργά δυο γκρίζα δάχτυλα. Τους πήρε περίπου μισή ώρα να βγουν στο δωμάτιο.