Φωτισμένος (part 1 of 2)
Επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Οι ακτίνες του πρωινού, χειμωνιάτικου ήλιου περνούσαν με κόπο μέσα από τα χοντρά παντζούρια. Ο σφραγισμένος χώρος έμοιαζε να παραβιάζεται από δεκάδες άυλες, χρυσές χορδές μιας φανταστικής άρπας. Κι αυτές, άχρηστες χωρίς κάποιο θεϊκό χέρι να μπορεί να τις ακουμπήσει, χάιδευαν το ξύλινο πάτωμα και ιρίδιζαν με ζωντάνια από τη σκόνη που αιωρούνταν ελεύθερη στο χώρο. Στο κέντρο του μεγάλου δωματίου, λίγα μόλις χιλιοστά μακριά από την πιο μακριά ηλιαχτίδα, βρισκόταν μια φαρδιά και ψηλή βιτρίνα. Φτιαγμένη από το εξαιρετικά σπάνιο γυαλί πρασεόλιθου, στερεωμένη πάνω σε μια αρχαία βάση από άρκευθο, σχεδόν όσο αρχαία ήταν τα παντζούρια και το πάτωμα. Σχεδόν όσο αρχαίες ήταν και οι μεγάλες λεκάνες στις τέσσερις γωνίες του χώρου, μέσα στις οποίες κάπνιζαν μέρα-νύχτα τα πιο αγνά σανταλόξυλα, οι πιο δυσεύρετες κανέλες, τα πιο αγνά φασκόμηλα και δεντρολίβανα και εκατοντάδες αποξηραμένα μπουμπούκια από γαρίφαλο της Σρι Λάνκα. Πάνω στη βάση βρισκόταν ένα τετρ