Το γιορτινό τραπέζι μιας μάγισσας (Μέρος 5)

 Συνταγολόγιον Σαρκός, Αίματος και Οστών

Πώς να μαγειρέψετε με γούστο και φαντασία (για) τους καλεσμένους σας

 

της Τόμασιν Τιμπς

Διαπιστευμένης Ανωτέρας Μάγισσας του Μάλιγκ, της Λοχ Μόραρ και περιχώρων

 

  

Τεύχος 7, Οκτώβριος 1803 

 

 

Σόουιν: Το τέλος της Συγκομιδής και η Νύχτα των Νεκρών

 

 

    Στα τραπέζια των θνητών, το κυρίως πιάτο είναι συνήθως το πρώτο που αποφασίζεται και τα υπόλοιπα πιάτα διαμορφώνονται γύρω του. Στα δικά μας, όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές σε όλα τα τεύχη, οφείλουμε να διατηρούμε μία ελαστικότητα σε όλα τα είδη πιάτων - πόσο μάλλον στο πρωταγωνιστικό του δείπνου μας - καθώς οι καλεσμένοι μας ανήκουν πολλές φορές σε διαφορετικά είδη πλασμάτων με περιορισμούς στη διαιτά τους ή έχει ο καθένας συμβόλαια, συμφωνίες ή ακόμα και συγγένειες με υπάρξεις που σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε ως υλικό, αλλά πολύ περισσότερο και συχνά ίσως αποτελέσουν οι ίδιοι - προφανώς κατά κύριο λόγο οι άνθρωποι - μέρος του μενού και ίσως τους θέλουμε φρέσκους ή αποξηραμένους, ποτισμένους από πριν σε κάποιο ζουμί ή πασπαλισμένους με κάποιο ξόρκι.

Τουτέστιν, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για γρήγορες και δύσκολες αποφάσεις και να έχουμε στη διάθεσή μας πολλές περισσότερες συνταγές και υλικά, όχι τόσο για τη δυνατότητα της επιλογής αλλά για την υποχρεωτικότητά της.

    Παρ'όλ'αυτά, φίλες και φίλοι αναγνώστες, εισερχόμαστε στα ανώτατα επίπεδα μαγειρικής ευελιξίας. Το κυρίως πιάτο είναι η κορωνίδα και πολύ πιθανώς, αυτό που θα ορίσει τον γενικότερο χαρακτήρα του τραπεζιού σας, την εντύπωση που θα μείνει στους συνδαιτημόνες σας - ακόμα κι αν είναι το τελευταίο στο οποίο καταλήξατε ή το τελευταίο που προετοιμάσατε, ακόμα κι όλα τα υπόλοιπα ήταν άξια υπόκλισης ή παντοτινής μνημόνευσης. Και βέβαια δε μιλώ για την εντύπωση των θνητών, η οποία μπορεί να ταλαντευτεί ή να κατασκευαστεί εκ νέου και εξ'ολοκλήρου με ένα απλό ξόρκι ή και μόνο τον φόβο προς το άτομό σας, αλλά για την υπόλοιπη ομήγυρη - τους υπερφυσικούς, τους μαγικούς, τα πλάσματα των μύθων των ανθρώπων που θα έρθουν ως ισότιμοι και όχι ως μέρος του μενού ή ως καταλύτες κάποιας απόφασης συμφέροντος ή ως στόχοι κάποιου πολύπλοκου, μακροχρόνιου σχεδίου σας. 

    Με τι μούτρα θα κυκλοφορήσετε την επόμενη μέρα αν σερβίρατε, για παράδειγμα, γεμιστό στομάχι μινώταυρου και ένας μινώταυρος κάθεται στ'αριστερά σας - όταν όλοι ξέρουμε ότι το συγκεκριμένο υλικό δεν καταλήγει στις στοιχειωμένες αγορές από φυσικά νεκρά πλάσματα, αλλά έπρεπε να το εξάγετε με τα ίδια σας τα χέρια όσο ο μινώταυρος ήταν ζωντανός και να το ρίξετε άμεσα στο γλυκό μείγμα του ζεστού αίματός του με μηλόξυδο, για να πετύχει η συνταγή; 

    Και δεν κάνω κριτική στον τρόπο με τον οποίο εξασκείτε την μαγική σας τέχνη ή πώς διαμορφώνετε τα κοινωνικά σας συμφέροντα ή ακόμα και ποιους συμπαθείτε ή όχι. Όχι βέβαια, με γνωρίζετε και η μαγειρική τέχνη δε χωρά συμπάθειες - αν και απαιτεί δομημένη και νηφάλια σκέψη. Δε λέω, σαφέστατα, να μην σερβίρετε στομάχι μινώταυρου - το οποίο είναι απίθανα εκλεπτυσμένη και βελούδινα απολαυστική γεύση - αλλά να μην το κάνετε αν ο τρίτος ξάδελφος αυτού που βασανίσατε και δολοφονήσατε έχει λάβει προσωπική σας πρόσκληση σε γεύμα, δε συμφωνείτε;

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΙΑΤΟ

Κεφάλια στον ατμό με λεπτά έντερα γεμισμένα με μεδούλι

 

Οπτικά, το πιο εντυπωσιακό φαγητό. Οι καλεσμένοι σας δε θα θέλουν να το αγγίξουν και παεράλληλα θα βασανίζονται από τις μυρωδιές. Το θέαμα του παραληρήματός τους θα σας ανταμείψει πριν ακόμα τους δείτε να μισολιποθυμούν από τη νοστιμιά.

Υλικά (για 12 γαβάθες):

 

Για τα κεφάλια:

-12 κεφάλια διαφόρων ειδών, χωρίς το δέρμα

-Βούτυρο από γάλα φώκαινας

-Αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο

 

Για τα έντερα:

-1 μεγάλη λεκάνη ανθρώπινα λεπτά έντερα

-Σκόνη από οστά και μεδούλι 2 ανθρώπων

-Γαλοτύρι

Εκτέλεση:

Για τα κεφάλια:

    Ξεκινάτε την προετοιμασία από τα χαράματα. Βγάζετε πολύ προσεκτικά το δέρμα από όλα τα κεφάλια σας. Έχετε υπόψιν σας ότι πλάσματα με φολίδες θα σας ταλαιπωρήσουν λίγο παραπάνω και θα απαιτηθεί η βοήθεια μιας καλής τανάλιας. Ύστερα τα τοποθετείτε σε ένα μεγάλο, τρύπιο ταψί με χώρο μεταξύ τους και τοποθετήστε το ταψί ως καπάκι ενός μεγάλου καζανιού, γεμάτου με νερό που βράζει. Αλείφετε με το βούτυρο κάθε σπιθαμή και πασπαλίζετε με τα μπαχαρικά. Η σωστή εφαρμογή του ταψιού στο χείλος του καζανιού είναι απαραίτητη για να είναι έτοιμα σε λίγο χρόνο. Να τα κοιτάτε συχνά, καθώς θέλετε να διατηρήσετε τα πρόσωπα ατόφια και τα μάτια και τη γλώσσα στη θέση τους.

 

Για τα έντερα:

    Από την προηγούμενη μέρα, ξεπλένετε τα έντερα πολύ, πολύ καλά, προσέχοντας να μην τα τρυπήσετε ή σκίσετε και χοντροκόβετε τα όστα να φανεί παντού το μεδούλι και τα ξεραίνετε στον ήλιο. Το προηγούμενο βράδυ τα κοπανάτε καλά στο γουδί να γίνουν ψιλή σκόνη. Το επόμενο μεσημέρι, τα ανακατεύετε με το γαλοτύρι να γίνουν παχύρευστος χυλός. Κόβετε προσεκτικά τα έντερα σε κομμάτια 1 γιάρδας περίπου. Δένετε κόμπο τη μία άκρη τους και ύστερα, με ένα σταγονόμετρο τα γεμίζετε με το μείγμα των οστών και του γαλοτυριού. Όχι πολύ, δε θέλετε να φουσκώσει παραπάνω από το μισό πλάτος του δαχτύλου σας. Τα απλώνετε πάνω στο ταψί, ανάμεσα στα κεφάλια.

 

Σημείωση: Προσθέτετε συχνά νερό στο καζάνι, αλλά όχι πολύ κάθε φορά για να μη σταματήσει τη βράση για πολλή ώρα. Δε θα αφαιρέσετε το ταψί από τον ατμό μέχρι να έρθει η ώρα να σερβίρετε, αλλά θα προσέξετε τα έντερα να τα βάλετε στις γαβάθες σέρνοντάς τα και όχι σηκώνοντάς τα, για να μη διαλυθούν.

 

*Χρήσιμες υποδείξεις

-Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα κεφάλια των ανθρώπων που έχετε απλώσει στην αυλή σας, όμως πρέπει να τα αφαιρέσετε αμέσως μετά τον θάνατό τους και να τα διατηρήσετε σχεδόν παγωμένα - η συμβολή, και πάλι, ενός πνεύματος με παγωμένη ανάσα θα είναι απαραίτητη. Αν θέλετε ποικιλία πλασμάτων και όχι να δουλέψετε μόνο με θνητούς, πρέπει να βγείτε για καλό κυνήγι, οπότε διαχειριστείτε σωστά τον χρόνο σας τις μέρες πριν το δείπνο.

-Αν τραβήξετε τη γλώσσα των κεφαλιών λίγο έξω από το στόμα πριν το μαγείρεμα, το πρόσωπο θα πάρει μια διασκεδαστικά τρομακτική έκφραση.

-Αν σας ξέμεινε κάποιος θνητός ζωντανός μέχρι τώρα - και δε θέλετε να παραμείνει έτσι - αυτό είναι το πιάτο για να τον αποτελειώσετε. Αν δεν πτοηθεί ακόμα και στη θέα των κεφαλιών, μπορείτε να τα ξορκίσετε ελαφρά για να μιλήσουν για λίγες στιγμές πριν φαγωθούν ή να ουρλιάζουν σε κάθε μπουκιά.

 

Σειρήνα γεμιστή

 

Υλικά (για 12 βαθιές γαβάθες):

-το ατόφιο δέρμα μιας ολόκληρης Σειρήνας

-1 μικρή κανάτα χυμός κίτρων

-1 μικρή κανάτα λάδι από θαλασσόπετρες

-Εσωτερικά όργανα από 3 μη αιθέριες Νύμφες λίμνης

-1 μεγάλη λεκάνη χοντροκομμένες πατάτες, κολοκύθες, καρότα και κρεμμύδια

-2 λεπτοκομμένοι εγκέφαλοι Ιχθυοκενταύρων

 

Εκτέλεση:

    Το δέρμα που θα αγοράσετε από τις στοιχειωμένες θαλασσαγορές φροντίστε να το πλύνετε πολύ, πολύ καλά. Όχι, αλήθεια, πολύ καλά. Πρέπει να τριφτεί - μην ανησυχείτε, δε θα διαλυθεί - από το πρωί ως το βράδυ μέσα σε βραστό νερό. Αφού το πλύνετε, το απλώνετε σε καθαρή λεκάνη, το λούζετε με τον χυμό κίτρων και το αφήνετε να μουλιάσει μέχρι να καθαρίσετε και να κόψετε τα υπόλοιπα υλικά. Θυμίζω - όπως είναι γραμμένο παραπάνω - ότι τα όργανα των Νυμφών θα μπουν ολόκληρα. Τα ρίχνετε σε βαθύ ταψί με λίγο από το θαλασσοπετρόλαδο και τα τσιγαρίζετε για λίγο. 

    Ράβετε - με μαγεμένο ιστό αράχνης για κλωστή - το δέρμα της Σειρήνας φτιάχνοντας ένα σακί που να χωράει όλα τα υπόλοιπα. Ό,τι περισσέψει από το δέρμα δεν το πετάτε, οι ουσίες του θα δέσουν καλύτερα το ζουμί που θα βγάλει η γέμιση και με το οποίο θα περιχύσετε το φαϊ όταν το σερβίρετε στις γαβάθες. Τοποθετείτε προσεκτικά το γεμισμένο δέρμα - αφού το κλείσετε και επιβεβαιώσετε ότι είναι ραμμένο καλά από παντού - μέσα σε ένα μεγάλο καζάνι, πάνω από σιγανή φωτιά, ρίχνετε το υπόλοιπο λάδι, σκεπάζετε ερμητικά και αφήνετε να βράσει μόνο του (θα χρειαστεί από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ). Σερβίρεται οπωσδήποτε ζεστό.

 

*Χρήσιμες υποδείξεις:

-Μη σας ξενίσει το θαλασσινό θέμα της συνταγής τέτοια εποχή, άλλωστε ζω κοντά στη θάλασσα, θα ήταν ιεροσυλία να μην τιμήσω τα πλάσματα της περιοχής - και αν αναλογιστείτε ότι μια σειρήνα ήταν που έκλεψε τον πρώτο μου άνδρα περίπου πέντε αιώνες πριν, απορώ που δεν τις μαγειρεύω συχνότερα, ακόμα κι αν τα σωθικά τους έχουν τη χειρότερη γεύση που έχει πέσει ποτέ πάνω στη γλώσσα μου. Γι'αυτό και αγνοώ τα σωθικά χωρίς να ξεχνώ την προδοσία τους.

-Αν μπορέσετε να αιχμαλωτίσετε και επιπλέον Νύμφες και να τις αναγκάσετε να τραγουδήσουν, η γέμιση θα χορεύει μέσα στις γαβάθες των καλεσμένων προσθέτοντας μια ακόμη ευχάριστη νότα στο δείπνο.

-Κάποιοι συνδαιτημόνες με ευαίσθητα μάτια ίσως χρειαστούν καλύπτρες ματιών για να φάνε, καθώς το δέρμα των Σειρηνών ιριδίζει φυσικά και ακόμα περισσότερο όταν θερμαίνεται. Δεν είναι λόγος αυτός για να το απορρίψετε ως επιλογή κυρίως πιάτου αλλά επιδείξατε κατανόηση στα σπηλαιοτέρατα που ίσως έχετε καλέσει - εκτός κι αν κάποιο από αυτά έκλεψε τον δικό σας σύντροφο, οπότε στείλτε μου μήνυμα ή γράμμα για να φτιάξουμε μια συνταγή και με αυτά ως βασικό υλικό για του χρόνου.

 

 

συνεχίζεται

Εικόνα 1: Χαρακτικό (1815) του Βρετανού χαράκτη Edward Orme

Εικόνα 2: Σόουιν (Samhain), σχεδιασμένο στο χέρι από την Lita Akhmetova

Εικόνα 3: “Witches' lunch on the Sabbath", χαρακτικό από το Compendium Maleficarum, του Francesco Maria Gouache, Μιλάνο, 1626

Εικόνα 4: "Το κεφάλι ενός ανθρώπου με μούσι και μουστάκι", χαρακτικό του A. Bell με μοντέλο τον G. Bidloo, 1798

Εικόνα 5: "Σειρήνα", Γαλλική γκραβούρα του 1638