Το γιορτινό τραπέζι μιας μάγισσας (Μέρος 4)

Συνταγολόγιον Σαρκός, Αίματος και Οστών

Πώς να μαγειρέψετε με γούστο και φαντασία (για) τους καλεσμένους σας

 

της Τόμασιν Τιμπς

Διαπιστευμένης Ανωτέρας Μάγισσας του Μάλιγκ, της Λοχ Μόραρ και περιχώρων

 

  

Τεύχος 7, Οκτώβριος 1803 

 

 

Σόουιν: Το τέλος της Συγκομιδής και η Νύχτα των Νεκρών

 

 

    Και καθώς κάθομαι, κουκουλωμένη με τα μάλλινα ριχτάρια μου, μπροστά στο φουντωμένο τζάκι και προσπαθώ να γράψω το τέταρτο κεφάλαιο με τις καλύτερες πίτες για να κοσμήσουν το παρόν, έξω έπιασαν να φυσούν κάτι διαολεμένοι άνεμοι που ουρλιάζουν σα μυριάδες βασανισμένοι μέσα στα Αιθέρια Καζάνια του Αιώνιου Σκότους. 

    Και το μυαλό, άθελά μου, επιμένει να έχει καρφωθεί εδώ και ώρα σε μια ανάμνηση χιλιάδες γιάρδες μακριά και μερικούς αιώνες πίσω, ένα απόγιομα του 1462 στο Τιργκόβιστε της Βλαχίας, λίγες ώρες πριν ο αγαπημένος φίλος Βλαντ Τσέπες επιχειρήσει να αιχμαλωτίσει τον Σουλτάνο Μωάμεθ. Εκεί, στις όχθες του Ιαλόμιτσα, μεταμφιεσμένη ως απλή χωρική σύμφωνα με τις συμβουλές του οικοδεσπότη μου για να μη μας πάρουν χαμπάρι, αλλά ξαπλωμένη πάνω σε ένα από τα ωραιότερα και πολυτιμότερα μεταξωτά τραπεζομάντηλα που έχω δει ποτέ, έφαγα την ωραιότερη πίτα όλου του κόσμου και όλου του χρόνου.

    Και καμία άλλη δε θα μπορέσει να συγκριθεί μαζί της. Δεν έχει σχέση με κάποια συγκεκριμένη εποχή και σίγουρα δεν είναι της παρούσης. Πολύ πιθανώς να μην μπορέσετε να τη φτιάξετε ποτέ και όχι γιατί δε θέλατε ή δεν είχατε το ταλέντο, όπως θα καταλάβετε παρακάτω. Όμως - τώρα που και οι δικές μου σκέψεις την αγκάλιασαν ξανά μετά από τόσον καιρό και αρνούνται να την αφήσουν να φύγει - είναι απαραίτητο να ξέρετε κι εσείς ότι υπάρχει, να την ονειρεύεστε τα βράδια που άλλο κορμί δεν ιδρώνει δίπλα στο δικό σας, να αναρωτιέστε για τη γεύση που θα διαφεύγει πάντα ακόμα και της πιο άγριας φαντασίας, να είναι η σκέψη μιας μπουκιάς της αυτό που θα σας κρατάει ζωντανούς ακόμα κι όταν όλος ο κόσμος σας καταρρέει και δεν έχετε όρεξη ούτε να αναπνεύσετε. 

 

*συγκρατήστε παρακαλώ στο επίθετο του αγαπητού Βλαντ, το πρώτο σίγμα ως συριστικό και το τελευταίο ως πιο γεμάτο, με τη γλώσσα να κυρτώνει προς τον ουρανίσκο - καθόλου δεν του άρεσε να προφέρουν λάθος το όνομά του όταν ήταν ζωντανός και δε θα θέλατε επουδενί το φάντασμά του να σας στοιχειώσει για κάτι τόσο...αδιάφορα φιλολογικό.

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Η ΠΙΤΑ ΤΩΝ ΧΙΛΙΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

Υλικά (για ένα ταψί διαμέτρου περ. 5 γιαρδών):

-Μικροποσότητες σαρκός, μυών, οστών, εσωτερικών οργάνων και αίματος από χίλιους διαφορετικούς ανθρώπους

-7 Ανώτατες Μάγισσες ή/και Μάγους, έμπειρους γνώστες των πιο σκοτεινών ξορκιών για την αιχμαλωσία ανθρωπίνων πνευμάτων

-Τα χίλια ανθρώπινα πνεύματα που θα αιχμαλωτίσετε

-7 Ανώτερες Μάγισσες ή/και Μάγους, για να σας κρύψουν από αδιάκριτα μάτια (και κυρίως αφτιά) καθώς θα μαγειρεύετε 

-Ένα Ανώτατο Ξόρκι Δέσμευσης πνευμάτων με τη σάρκα τους

-2 σακιά σκόρδα

-αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση:

    Αρχικά, πρέπει να βρείτε τα πρώτα υλικά. Ναι, ναι, ξέρω αγαπητές και αγαπητοί. Τα είπαμε παραπάνω, η συνταγή αυτή δεν είναι για ένα ταπεινό τραπέζι δώδεκα ατόμων αλλά για να βασανίσει όλα τα επίπεδα συνειδητότητάς σας. Πού είμασταν; Α, ναι.

    Όσο πεθαίνουν οι χίλιοι άνθρωποι - και πρέπει να πεθάνουν κοντά σας, αν όχι παρουσία σας και όλοι σε μόλις επτά ημέρες το πολύ - οι Ανώτατοι μάγισσες/μάγοι να αιχμαλωτίζουν τα πνεύματά τους. Ύστερα, πρέπει εσείς με τα ίδια σας τα χέρια να κόψετε και να μαζέψετε από τα πτώματα τα κομμάτια και το αίμα τους και ακολούθως, να κάψετε ό,τι έχει απομείνει. Ο ρόλος των Ανωτέρων Μαγισσών/Μάγων είναι, θαρρώ, ευκόλως εννοούμενος - για την τεράστια φωτιά, τη μυρωδιά αλλά και τα συνεχή ουρλιαχτά των πνευμάτων μέχρι να τα φυλακίσετε πάλι σε ό,τι απέμεινε από το σώμα τους.

    Το μαγείρεμα θα σας πάρει μέρες. Το τελικό αποτέλεσμα όμως θα αξίζει όσα θα έχετε θυσιάσει, όσα θα έχετε παραμελήσει και όσα θα έχετε εγκαταλείψει για χάρη του. 

    Απλά και λιτά, σ' ένα τεράστιο καζάνι βάζετε τα πάντα να βράσουν στους φυσικούς χυμούς τους πάνω από χαμηλή φωτιά. Μόλις εξατμιστούν τα παντός είδους ζουμιά, στρώνετε πέντε φύλλα στο ταψί και απλώνετε λίγο από το μείγμα σας αργά και προσεκτικά. Επαναλάβετε τη διαδικασία μέχρι να αδειάσει το καζάνι. Τα ουρλιαχτά θα ακούγονται μπουκωμένα καθώς το μείγμα θα καλύπτεται από τα στρώματα φύλλων και ακόμα περισσότερο μετά το ψήσιμο της πίτας. Όμως όταν κόψετε τα κομμάτια για να προσφέρετε στους συνδαιτημόνες σας, οι φωνές θα επανέλθουν πάλι δυνατές και κρυστάλλινες. 

    Το Ανώτατο Ξόρκι Δέσμευσης θα πρέπει να γίνεται από κάθε καλεσμένη ξεχωριστά πριν την πρώτη μπουκιά της - τα πνεύματα θα παύσουν δυστυχώς αλλά χρειάζεται αυτή η διαδικασία για να μη σας κάτσουν για μήνες και μήνες στο στομάχι.

 

*Χρήσιμες υποδείξεις

-Θα σας πρότεινα τα σκόρδα να τα ρίχνετε ένα-ένα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η γεύση τους θα ενσωματωθεί καλύτερα στα διαφορετικής υφής κρέατα και θα εισχωρήσει ομαλά στο μεδούλι των οστών.

-Αλάτι και πιπέρι με σύνεση, το συγκεκριμένο πιάτο είναι αρκετά πλούσιο από μόνο του

-Επί της ουσίας και για το δικό σας τραπέζι, φτιάξτε όποια άλλη πίτα εποχής επιθυμείτε. Δε ντρέπομαι καθόλου να παραδεχτώ πως δεν έχω να προσφέρω τίποτα πιο πρωτότυπο από άλλες μάγισσες και μάγους, παρά μόνο μια συνταγή άλλου από τους πρόποδες ενός ποταμού στη Βλαχία (αχ, Βλαντ, αχ).

 

συνεχίζεται

 

 

Εικόνα 1: Χαρακτικό (1815) του Βρετανού χαράκτη Edward Orme

Εικόνα 2: Σόουιν (Samhain), σχεδιασμένο στο χέρι από την Lita Akhmetova

Εικόνα 3: "Τα Βασανιστήρια της Κόλασης (Η Ύστατη Κρίση)", περ. 1560-1600