Μετάλλαξη (επίλογος)

   

 

Παρόν:

 

    Η Μπένα στεκόταν στην άκρη της σκηνής με το αριστερό της χέρι τεντωμένο μπροστά, κρατώντας ένα μικρό περίστροφο. Σημάδευε μερικά μέτρα απέναντί της, όπου στεκόταν ο Στρατηγός χρησιμοποιώντας ως κάλυψη τον γιο της.
     Στα πλάγια και πίσω τους, υπήρχαν διάφορα κιβώτια, στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο σαν παιδικό φρούριο. Ο Ίριαν ήταν ψηλός και ο πεθερός της όχι. Ο Ίριαν δε φορούσε στολή και ο πεθερός της ναι. Το σώμα και το κεφάλι του από μπροστά, κρυβόταν σχεδόν πλήρως από τον εγγονό του και με το δεξί του χέρι είχε καρφώσει μια άδεια σύριγγα στο λαιμό του νεαρού, έτοιμος να πατήσει το έμβολο και να τον σκοτώσει.
      Γύρω τους υπήρχαν αναίσθητοι και νεκροί, στρατιώτες και μερικοί γιατροί. Οι χρωματιστές στολές τους, σκισμένες και κομμένες και ματωμένες σε διάφορα σημεία, και τα παραμορφωμένα σώματά τους από τον δηλητηριασμένο αέρα, τους έκαναν να μοιάζουν με ανατριχιαστικές, υπερμεγέθεις κούκλες.
      Μερικά μετρα πίσω από τη Μπένα, στέκονταν άλλοι δύο άντρες στρατιώτες και δίπλα της μια γυναίκα. Σημάδευαν και αυτοί προς τον Στρατηγό και τον Ίριαν. Κανείς δε μιλούσε εδώ και μερικά ατέλειωτα, αιώνια δευτερόλεπτα. Απλά στέκονταν όλοι και κοιτάζονταν, χωρίς να θέλουν ή να μπορούν να κουνηθούν ούτε χιλιοστό.

Μισή ώρα πριν:

"Η μεγάλη και τρανή Μπένιζα..." άκουσε στην ενδοεπικοινωνία της.
     Γύρισε και κοίταξε τη γυναίκα δίπλα της. Τα καταπράσινα, σγουρά μαλλιά της έμοιαζαν να ασφυκτιούν μέσα στο κράνος της. Την έλεγαν Γιαντράν. Φαινόταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερή της. Και ήταν το δεξί χέρι του Μπόστον.
     Ειδοποιήθηκαν από τον αρχηγό τους να συναντήσουν στη Μπένα σε μια σπηλιά, κοντά στο σημείο που εντόπισε την παρουσία του Ίριαν. Ο ίδιος δε μπορούσε να φύγει χωρίς να κινήσει υποψίες, αλλά διαβεβαίωσε τη Μπένα ότι όλοι τους ήταν πολύ καλύτεροι από τον ίδιο σε θέματα μάχης.
Η Γιαντράν δεν της είχε πει λέξη από τη στιγμή που γνωρίστηκαν. Αναγνώριζε την ύπαρξή της και απαντούσε στις ερωτήσεις της μονολεκτικά ή με νοήματα. Μέχρι τώρα.
     Ήταν ξαπλωμένες μπρούμυτα στο άνοιγμα της σπηλιάς, καμιά τριανταριά μέτρα πάνω από μια ξερή πεδιάδα και παρακολουθούσαν τους πρόποδες, στους οποίους ήταν στημένες έξι σκηνές περικυκλωμένες από μεγάλα, στρατιωτικά οχήματα και όλα μαζί κλεισμένα σε έναν μικρό θόλο σαν αυτόν που είχε μπει όταν πέρασε στο Λούντρι. Ήταν ένας από τους πολλούς που είχαν στηθεί σε διάφορα σημεία του νησιού, ως ιατρικοί σταθμοί έκτακτης ανάγκης για όποιον αναζητούσε βοήθεια.
"Ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημά σου;" της είπε η Μπένα ψυχρά και μετά μουρμούρισε "τι στο διάολο κάνουν εκεί κάτω...;"
"Δε βλέπω το όχημα του Στρατηγού, οπότε μάλλον φυλάνε το γιο σου μέχρι να έρθει ο παππούλης του."
"Πώς ξέρεις ότι λείπει ο Στρατηγός;"
"Πάντα κυκλοφορούσε με ένα θωρακισμένο τζιπ σαν κι αυτά εκεί κάτω. Τα τελευταία χρόνια όμως, τριγυρνάει με ένα καινούριο, ειδικά διαμορφωμένο για επιπλέον προστασία από όλων των ειδών μεταλλαγμένους και όπλα. Μπορεί και κινείται ακόμα και εδώ που ο αέρας είναι δηλητηριασμένος, έχει κάτι σαν προστατευτικό πεδίο γύρω του. Κρυφή τεχνολογία, από αυτές που δεν ξέρουν ούτε οι ανώτεροι αξιωματούχοι του. Ξέρει πια ότι τον κυνηγάμε κι εμείς οι επαναστάτες, όπως εκείνος εμάς. Είναι κινητό οχυρό βέβαια το καταραμένο, κανείς δεν έχει καταφέρει να του προκαλέσει την παραμικρή ζημιά. Και κουβαλάει συνέχεια μαζί του και τρεις-τέσσερις από τους εκλεκτότερους των στρατιωτών του."
Η Μπένα ξεφύσηξε εκνευρισμένη.
"Και εμείς τι περιμένουμε; Πάμε να πάρουμε τον Ίριαν, τώρα που λείπουν θα είναι προφανώς πιο εύκολο."
"Ο Μπόστον πάντα μιλάει με τα καλύτερα λόγια για σένα και τον μακαρίτη τον Γκόραν" συνέχισε η Γιαντράν, αγνοώντας την ερώτησή της "αλλά, πέραν των δυνάμεών σας, ποτέ δεν κατάλαβα τι το εντυπωσιακό είχατε. Ξέρατε τι έκανε ο Στρατηγός στα εργαστήριά του και γενικά μέσα στην Ομοσπονδία, αλλά ζούσατε χαρούμενοι τη ζωούλα σας. Κι όταν η παράνοιά του χτύπησε τη δική σας πόρτα; Τρέξατε να κρυφτείτε και να δραπετεύσετε. Τουλάχιστον ο Γκόραν, ακόμα και την τελευταία στιγμή, θυσίασε τη ζωή του για να γλιτώσετε εσείς. Και για να καταστρέψει το εργαστήριο που ήταν μέσα οι-"
"-θες να καταλήξεις κάπου;"
"Νόμιζα ότι ήμουν ξεκάθαρη. Έζησες κρυμμένη τόσα χρόνια. Πέθαναν τόσοι άνθρωποι για να σωθείς εσύ και ο μικρός. Και ξαφνικά αποφασίζεις να μας βοηθήσεις τώρα π-"
"-δεν αποφάσισα να σας βοηθήσω" την έκοψε πάλι. "Εσείς βοηθάτε εμένα να σώσω το γιο μου και να εξαφανιστούμε."
      Η Γιαντράν γέλασε τόσο δυνατά που ακούστηκε ακόμα και εκτός της ενδοεπικοινωνίας.
"Προσπαθείς να αποκαλύψεις τη θέση μας;" γρύλισε η Μπένα, κοιτάζοντας πλάγια τους δύο φρουρούς που έκαναν βάρδια περιμετρικά στο εσωτερικό του θόλου.
"Προσπαθώ να καταλήξω, αν πρέπει να σε σεβαστώ που έκανες τα πάντα και θυσίασες τον άντρα σου και την αξιοπρέπειά σου για να προστατεύσεις το παιδί σου ή αν πρέπει να σε βρίσω με τον χειρότερο τρόπο, που έκανες τα στραβά μάτια μπροστά στο μαρτύριο τόσων ανθρώπων και ακόμα και τώρα μασκαρεύεις τη δειλία σου ως μητρικό ένστικτο."
"Δεν πρόκειται να παίξω μαζί σου Γιαντράν" απάντησε, προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία της "γιατί θέλω μόνο να πάρω  το παιδί μου και να φύγω. Μπορείς να λες ό,τι θέλεις, δεν πρόκειται να ασχοληθώ."
"Ώπα. Τώρα σκέφτομαι μήπως δεν είσαι απλά δειλή αλλά και ηλίθια. Ή πιστεύεις ότι θα πάρεις έτσι απλά τον μικρό - αν καταφέρεις να τον πάρεις - και θα βρεις καινούριο λαγούμι να χωθείς; Όταν ξέφυγες την πρώτη φορά, ο Στρατηγός πιάστηκε απροετοίμαστος. Τον πρόδωσε ο ίδιος του ο γιος, το καμάρι του. Και τα επόμενα χρόνια, είχε σχεδόν πειστεί ότι εσύ και ο μικρός είστε νεκροί. Τώρα δεν πρόκειται να σταματήσει, γιατί πια δεν είναι θέμα συμφερόντων και τρέλας, είναι ξεκάθαρα εκδίκηση για την προδοσία και το ότι τον κάνατε ρεζίλι. Το δικό μας πρόβλημα μόλις έγινε και δικό σου, μικρή. Το Λούντρι είναι η τελευταία ευκαιρία για όλους μας. Κανείς μας, ούτε εσύ ούτε ο γιος σου, δεν πρόκειται να φύγει από εδώ αν ο πεθερός σου δεν πέσει νεκρός."
     Η Μπένα έσφιξε τα χείλη της. Και βέβαια ήταν δειλή. Το είχε καταλάβει, από τη στιγμή που της δώθηκε η επιλογή να φυγαδεύσει το γιο της με τη Μίνα ή να πάει μαζί τους. Η Μίνα ήταν παραπάνω από ικανή να μεγαλώσει σωστά τον Ίριαν. Ακόμα κι αν δεν ήταν μεταλλαγμένη, είχε ζήσει μαζί τους, ήξερε τι έπρεπε να κάνει και τι να αποφύγει. Κάθε μέλος των οικογενειών των μεταλλαγμένων εκπαιδευόταν υποχρεωτικά, παράλληλα με αυτούς.
     Μπορούσε να την αφήσει να μεγαλώσει το γιο της. Μπορούσε να βοηθήσει τον Γκόραν, όταν εκείνος αποφάσισε να μείνει και να ανατινάξει το εργαστήριο με τους μεταλλαγμένους των στοιχείων, που δεν είχαν άλλη ελπίδα παρά έναν γρήγορο θάνατο. Αλλά δεν το έκανε. Κι εκείνος δεν της το ζήτησε. Εκείνος ήταν ο γενναίος, αυτός που αποφάσισε να αναλάβει τις ευθύνες της αδιαφορίας και των δυο τους.
"Έχεις παιδιά Γιαντράν;" ρώτησε σφιγμένα, προσπαθώντας ακόμα να βρει ένα ψευτοδίκαιο πάτημα για τις επιλογές της.
Η πρασινομάλλα ρουθούνισε.
"Τρία. Ο γιος μου ενηλικιώθηκε πριν ένα χρόνο. Είναι τηλεκινητικός, σαν τον πατέρα του. Και είναι αυτός εκεί πίσω, με την κίτρινη στολή" είπε και της έδειξε με το πηγούνι της προς την υπόλοιπη ομάδα.
Η Μπένα ξεροκατάπιε. Η Γιαντράν συνέχισε.
"Τα δυο μου κορίτσια, μεγαλύτερα σε ηλικία, δουλεύουν ήδη ως κατάσκοποί μας. Η μία στα διοικητικά και η άλλη στην εκπαίδευση των μεταλλαγμένων παιδιών της Ομοσπονδίας."
"Αυτό είναι λοιπόν; Έθεσες εσύ σε κίνδυνο τα παιδιά σου και μου τη λες γιατί δεν το έκανα κι εγ-"
      Η μπουνιά που χτύπησε το κράνος της ήταν τόσο απότομη και δυνατή, που ένιωσε σα να κουνήθηκε ο εγκέφαλός της.
"Ο άντρας σου είναι νεκρός Μπένιζα. Η αδελφή σου είναι νεκρή. Στην προσπάθειά σου να δραπετεύσεις, παρά τη βοήθεια του Μπόστον, πρόλαβες και τρέλανες δεκάδες με τη δύναμη σου και η οργή του πεθερού σου αφού έφυγες, σκότωσε άλλους τόσους και συνέχισε να σκοτώνει και να βασανίζει για μήνες μετά. Έκανες τα πάντα για να μη σας πάρουν χαμπάρι, χρησιμοποίησες τη δύναμή σου περισσότερο απ'όσο θα έπρεπε, ο Μπόστον μου είπε για τις άσπρες τούφες που είδε στα μαλλιά σου, όταν αλλάζες στολή για να βγεις εκτός του θόλου και να έρθεις μαζί μας. Ωραία δεν είναι όμως, να ξέρεις πώς να ελέγχεις αυτό που έχεις μέσα σου; Αλλά τον Ίριαν τον άφησες πλήρως εκτεθειμμένο στις δικές του δυνάμεις. Είπες στον Μπόστον ότι του έμαθες μόνο τα βασικά. Έχει ήδη προκαλέσει το θάνατο τόσων αθώων, μόνο και μόνο γιατί είναι ανεκπαίδευτος. Φαντάσου να μάθει και την αλήθεια για την οικογένειά του" κάγχασε. "Και εσύ θες να ζήσει κρυμμένος πάλι, άχρηστος. Δεν είσαι ακριβώς αναίσθητη Μπένα, το καταλαβαίνω αυτό. Σταμάτα να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τις αποφάσεις σου, ειδικά όταν το παιδί που ισχυρίζεσαι ότι ήταν η αιτία γι'αυτές, το άφησες απροστάτευτο και το μετέτρεψες σε δημόσιο κίνδυνο. Κατέβα από το βάθρο σου" κατέληξε περιφρονητικά και σηκώθηκε. "Πάμε, ο Στρατηγός είναι εδώ" συμπλήρωσε και έδειξε κάτω στους πρόποδες. Ένα τεράστιο όχημα μόλις είχε κόψει ταχύτητα δίπλα στην περίμετρο των υπολοίπων και έστριβε για να μπει μέσα στο θόλο από έναν υπερμεγέθη διάδρομο απολύμανσης, που θα χωρούσε και ελέφαντα.
     Όλη η ομάδα κατέβηκε αρκετά μέτρα παρακάτω, χρησιμοποιώντας τα πυκνά πουρνάρια της πλαγιάς για κάλυψη. Η Γιαντράν, σα να μην είχε συμβεί η προηγούμενη διαφωνία τους, ξεκίνησε να της εξηγεί ήρεμα ποιο ήταν το σχέδιό τους.
     Ο Στρατηγός και οι υπόλοιποι της μικρής κατασκήνωσης, θα ήταν σε επιφυλακή σίγουρα, αλλά είχαν και οι επαναστάτες τα δικά τους τεχνολογικά παιχνίδια. Πολλοί μεταλλαγμένοι ανάμεσά τους, είχαν συμμετάσχει εθελοντικά τα τελευταία χρόνια για να βρεθούν τρόποι να παρακάμπτονται οι δυνάμεις τους, έστω και προσωρινά. Και τα είχαν καταφέρει πολύ πιο γρήγορα από τους Ομοσπονδιακούς, που έδεναν με το ζόρι τους δικούς τους εθελοντές σε καρέκλες και κρεβάτια, έχοντας να αντιμετωπίσουν εκτός από τις δυνάμεις τους, τη συνειδητή αντίστασή τους σε αυτό που τους συνέβαινε.
"Και βέβαια" προσέθεσε "κανείς δεν ξέρει ότι εσύ είσαι ακόμα ζωντανή. Υποκλέψαμε διάφορες συζητήσεις ανωτέρων από εχθές και όλοι πιστεύουν ότι εσύ πέθανες εχθές, έξω από το σπίτι σου. Νομίζουν ότι η φωτιά που έβαλες ήταν κάποια συνέπεια της βλάβης που προϋπήρχε στο δίκτυο ηλεκτροδότησης."
"Και πώς ακριβώς θα βοηθήσω εγώ; Σίγουρα έχεις κι άλλους σαν κι εμένα, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν καλύτερα τις δυνάμεις τους, ειδικά σε μάχη. Και ο Στρατηγός το ίδιο."
"Εσύ θα είσαι η έκπληξή μας. Δεν υπάρχουν πολλοί σαν κι εσένα εκεί κάτω, που να ελέγχουν το μυαλό. Είναι ιατρικός σταθμός. Ίσως ένας ή δύο το πολύ. Και ο πεθερός σου δε θα έχει μαζί του κανέναν. Δεν τους θέλει κοντά του για προφανείς λόγους και φροντίζει πάντα να κρατάει τους περισσότερους στα διοικητικά ή για ελεγκτές στα μεγάλα του νησιά. Θέλουμε λοιπόν, να τραβήξεις την προσοχή για να μπορέσουμε να καθαρίσουμε πιο εύκολα την περιοχή."
"Είμαι το δόλωμα δηλαδή."
"Μη μου το παίζεις εμένα κανένα ανίκανο παιδάκι Μπένα. Μπορεί να σε βοήθησε λίγο ο Μπόστον να περάσεις τα σύνορα πριν χρόνια, αλλά καμία απλή μεταλλαγμένη δεν θα κατάφερνε κάτι τέτοιο μόνη της. Καμία απλή μεταλλαγμένη δε θα κατάφερνε να μείνει κρυμμένη - και να κρατήσει κι ένα τέτοιο μεταλλαγμένο παιδί κρυμμένο - για τόσον καιρό. Είσαι μια πανάξια απόγονος της ανώτερης κάστας της Ομοσπονδίας" της είπε με μια δόση ειρωνείας "και ο Στρατηγός δε θα είχε δώσει την ευλογία του να παντρευτείς το γιο του αν δεν ήσουν τόσο καλή. Ακόμα κι αν δεν είσαι πια τόσο καλή στη μάχη - που είσαι, ας μην κοροϊδευόμαστε, σκότωσες τέσσερις από αυτούς που ήρθαν σπίτι σου μόνο με τα χέρια και τις λεπίδες σου - πριν επιτεθούμε, θα αχρηστεύσουμε τα τσιπάκια αντίστασης των περισσότερων. Και τις δυνάμεις κάποιων, για μερικά λεπτά. Και εμείς δεν είμαστε τίποτα τυχαίοι, έχουμε άλλον έναν από την ανώτερη κάστα και τρεις παρασημοφορημένους. Αλλά εσύ θα είσαι...ο χαιρετισμός μας, ας πούμε" είπε αυτάρεσκα.
"Δε θα ήταν καλύτερα να μου τα είχες εξηγήσει από πριν όλα αυτά; Όλο το σχέδιο;"
"Γιατί; Δε σε είχαμε υπόψιν μας αρχικά, όταν οργανώναμε τις κινήσεις μας. Και, προφανώς, λειτουργείς καλύτερα υπό πίεση."
"Μάλιστα" είπε ξεψυχισμένα. "Και τι ακριβώς θες να κάνω, αφού τραβήξω την προσοχή;"
"Θα στα εξηγήσω, μέχρι να ενεργοποιήσουν οι υπόλοιποι τα όπλα τους. Αλλά γενικά θα βοηθάς και θα καλύπτεις, με όπλα ή τις δυνάμεις σου, όποιον μπορείς. Μέχρι να μπούμε στη σκηνή, όπου θα πάρεις το γιο σου για να φύγετε και εμείς θα καλύψουμε εσάς."
"Και θα σκοτώσετε το Στρατηγό στην πορεία."
"Ακριβώς. Είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται μπροστά μας σε ανοιχτό χώρο, από τότε που έφυγες."
"Ναι, αλλά δε μπορεί να μην περιμένει μια επίθεσή σας τώρα. Και σίγουρα θα έχει τηλεκινητικούς, εξαιρετικά εκπαιδευμένους."
"Και βέβαια έχει. Αλλά η παράνοιά του θα λειτουργήσει υπέρ μας τώρα, γιατί οι δικοί του μεταλλαγμένοι φορούν ειδικές μετωπίδες που περιορίζουν τις δυνάμεις τους. Μετά τον Γκόραν, φοβάται την προδοσία από παντού. Γιατί νομίζεις ότι έστειλε απλούς στρατιώτες σε εσένα; Τους καλύτερους βέβαια, με τα καλύτερα συστήματα αντίστασης στον εγκέφαλό τους, αλλά μη μεταλλαγμένους. Ήξερε ότι αν έστελνε αυτούς, με τις δυνάμεις τους πετσοκομμένες, πιθανότατα θα αποτύγχαναν εναντίον σου. Και δεν ήταν καν διατεθειμμένος να τους επαναφέρει προσωρινά, από φόβο μήπως στραφούν εναντίον του, ακόμα κι αν εμφανίζονταν πλήρως αφοσιωμένοι σ'εκείνον. Ούτε το μίσος του για εσένα δεν το άλλαξε αυτό."
"Καλά...πώς είναι δυνατόν να έχετε τέτοια πλεονεκτήματα και να μην έχετε επικρατήσει μέχρι τώρα;"
Η Γιαντράν έσμιξε τα φρύδια της.
"Δε είναι ο σκοπός μας να αλληλοσκοτωθούμε. Δεν είναι λύση ο ανοιχτός εμφύλιος. Θέλουμε τον Στρατηγό. Να κόψουμε το κεφάλι για να χαθεί και το σώμα. Θέλουμε να τελειώσουμε την τρέλα και να γλιτώσουν τα παιδιά μας αυτά που περάσαμε εμείς. Μπορεί να είμαστε καλοί, αλλά δεν είμαστε ούτε κατά διάνοια πολλοί και ο λαός ακόμα φοβάται να μας υποστηρίξει, έστω και κρυφά. Αν πεθάνει αυτός, θα πεθάνει και ο τρόμος μαζί του. Δεν έχει σημασία ποιος είναι πιο δυνατός ή ποιος έχει τα πλεονεκτήματα, ο τρόμος παραλύει τον οποιονδήποτε αν χτυπήσει τα σωστά σημεία, όπως ξέρεις."
Η Μπένα δεν απάντησε. Γύρισε πάλι και κοίταξε το θόλο στους πρόποδες.
"Δεν ξέρω αν ο Ίριαν είναι ναρκωμένος ή απλά φυλακισμένος. Προφανώς είναι στη σκηνή που μπήκε ο πεθερός μου τώρα, αλλά τι άλλο θα βρούμε εκεί μέσα...; Και τώρα που το σκέφτομαι...Γιαντράν, πώς θα μπούμε εμείς μέσα στο θόλο; Σίγουρα το έχετε σκεφτεί."
      Η πρασινομάλλα χαμογέλασε. Ρώτησε στην ενδοεπικοινωνία για τη φόρτιση των όπλων και πήρε μια γρήγορη απάντηση. Λίγα λεπτά ακόμα. Έκανε νόημα στο γιο της και εκείνος άνοιξε ένα μεγάλο, μεταλλικό κουτί πάνω στο οποίο καθόταν και έβγαλε από μέσα ένα όπλο. Η Μπένα γούρλωσε τα μάτια της.
"Πού το βρήκατε το ωστικό μπαζούκα;" ρώτησε, η φωνή της βραχνή και ξερή από την έκπληξη.
"Δε θέλω να θυμάμαι καν πόσα χρήματα και πόσες χάρες ξοδέψαμε, για να μας το βρουν στη μαύρη αγορά. Αλλά είναι δικό μας, εδώ και μερικές εβδομάδες. Και το ότι θα μας φανεί τόσο χρήσιμο τόσο σύντομα είναι το μόνο που με δε με κάνει να κλαίω τα χρήματα και τις χάρες. Λοιπόν, το σχέδιο θα πάει ως εξής: αποσταθεροποιούμε με το μπαζούκα το θόλο και σκοτώνουμε τους περιμετρικούς φρουρούς με την καραμπίνα μακράς εμβέλειας που έχουμε μαζί μας. Όσοι βρίσκονται μέσα στο θόλο και έχουν βγάλει τις στολές τους θα νιώσουν τις επιπτώσεις της αποσταθεροποίησης στα πρώτα δευτερόλεπτα. Θα πέσουν τουλάχιστον αναίσθητοι και δηλητηριασμένοι από τον εξωτερικό αέρα μέσα σε ένα-δυο λεπτά. Δε θα είναι πολλοί βέβαια, γιατί η κατασκήνωση είναι προσωρινή και θα έχαναν χρόνο να γδύνονται και να ντύνονται πάλι. Αλλά δε μπορεί, κάποιοι θα έβγαλαν για λίγο έστω το κράνος τους."
"Λες και ο Στρατηγός να..."
"...αποκλείεται. Θα ήταν υπέροχο, αλλά αποκλείεται. Είναι παρανοϊκός με άλλα κι άλλα, σιγά μη δεν έδινε σημασία σε αυτό και μάλιστα τώρα, που θα περιμένει κάποιου είδους κίνηση από μέρους μας. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία. Αφού αποσταθεροποιηθεί ο θόλος, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα ειδικά μας όπλα για την απενεργοποίηση των τσιπ και των δυνάμεων όσων είναι εκεί μέσα. Αυτά θα μας δώσουν ένα πλεονέκτημα περίπου τεσσάρων λεπτών, ίσως πέντε, μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι αντίπαλοί μας ότι οι αντιστάσεις τους έχουν επανέλθει. Αλλά ξέρεις πόση ζημιά μπορεί να προκαλέσει ένας οποιοσδήποτε Ομοσπονδιακός στρατιώτης σε τέσσερα, ίσως πέντε λεπτά" είπε χαμογελώντας συνωμοτικά.
     Η Μπένα ένιωσε ξαφνικά το αίμα της να βράζει. Λίγα μόνο περισσότερα λεπτά, πήρε ολόκληρη η μάχη στο σπίτι της εχθές το απόγευμα. Μέσα σε λίγα λεπτά εκείνη, μόνη της, είχε καταφέρει να σκοτώσει τέσσερις ανθρώπους. Είχε να βρεθεί έστω και σε αναπαράσταση μάχης, για περισσότερα από επτά χρόνια, αλλά είχε καταφέρει να κάνει κάτι τέτοιο. Και σίγουρα τα εννιά άτομα που κρύβονταν στα πουρνάρια πίσω της, δεν ήταν όλοι της ανώτερης κάστας και δεν ήταν όλοι μεταλλαγμένοι. Αλλά δεν ήταν καθόλου άσχετοι και είχαν πολλή περισσότερη εμπειρία σε πραγματικές μάχες από εκείνη. Μέχρι τώρα, πίστευε ότι η μικρή ομάδα είχε έρθει σε μια αποστολή αυτοκτονίας και ήλπιζαν τουλάχιστον να πάρουν το Στρατηγό μαζί τους. Και κάπου στο χαμό, εκείνη θα έπρεπε να πάρει τον Ίριαν και να φύγει. Αλλά δεν ήταν έτσι.
      Καθώς η Γιαντράν της εξηγούσε το υπόλοιπο σχέδιο, εκείνη κοιτούσε κάτω και υπολόγιζε οτιδήποτε μπορούσε να πάει στραβά και πώς θα μπορούσαν να το διορθώσουν. Τι εμπόδιο μπορεί να εμφανιζόταν και πώς θα το ξεπερνούσαν. Δεν κατάλαβε πότε τεντώθηκαν τα χείλη της. Δεν κατάλαβε πότε ξεκίνησε να νιώθει κάποιου είδους ενθουσιασμό γι'αυτό που θα ξεκινούσε σε λίγο.
"Μπα; Χαμογελάς κιόλας;" της είπε ξαφνικά η Γιαντράν.
Δεν πρόλαβε να της απαντήσει. Τα σώματά τους σφίχτηκαν, ακούγοντας την αντρική φωνή στην ενδοεπικοινωνία.  
Είμαστε έτοιμοι.
     Σχεδόν είκοσι λεπτά μετά, προχωρούσαν γρήγορα προς τη σκηνή στο κέντρο της προσωρινής κατασκήνωσης. Είχαν καθαρίσει όλο τον εξωτερικό χώρο και όσους αντιπάλους κατάφεραν να μην σκοτώσουν, τους αναισθητοποίησαν και τους έδεσαν. Μόνο πέντε άτομα πέθαναν στην αρχή από την αποσταθεροποίηση του θόλου και τον δηλητηριασμένο αέρα, έχοντας βγάλει τις μάσκες τους όπως είχε προβλέψει η Γιαντράν. Υπήρχαν ακόμα περίπου είκοσι έξω από τη σκηνή, αλλά ήταν πέντε λιγότεροι απ'ότι στην αρχή και οι επαναστάτες ήταν ικανοποιημένοι ακόμα και με αυτό. Αξιοποίησαν όσο καλύτερα μπορούσαν τα πεντέμισι - τελικά - λεπτά που τους προσέφεραν τα ειδικά τους όπλα και έριξαν άλλους έντεκα. Οι υπόλοιποι κρύφτηκαν πίσω από κάτι μεγάλα κιβώτια ιατρικού υλικού και τους πήρε κάμποση ώρα να καταλάβουν το αυτοσχέδιο οχυρό. Όταν γύρισαν τελικά προς τη σκηνή που βρισκόταν ο Ίριαν, είχαν μείνει έξι επαναστάτες. Η Μπένα ξεφύσηξε ανακουφισμένη που ανάμεσά τους ήταν και ο γιος της Γιαντράν και είδε κλεφτά και την υπαρχηγό να τον κοιτάει βουρκωμένη για δευτερόλεπτα, πριν δώσει την εντολή για τη συνέχεια του σχεδίου. Όλα είχαν πάει σχετικά καλά.
Και λίγα λεπτά μετά, όλα πήγαν στο διάολο.

Παρόν:

     "Ίσως πεθάνω Μπένιζα" ακούστηκε η φωνή του Στρατηγού από το εξωτερικό μικρόφωνο του κράνους του, παγωμένη και ξερή "αλλά αν δε με αφήσεις να φύγω, ο μικρός θα πέσει νεκρός σίγουρα πριν από εμένα."
      Δε μπορούσε να πάρει το βλέμμα της από τον τρεμάμενο αντίχειρά του, που άγγιζε ανεπαίσθητα το έμβολο της σύριγγας στο λαιμό του παιδιού της. Τα μάτια του Ίριαν, γουρλωμένα και κατακόκκινα και παρακλητικά, την είχαν καρφώσει στη θέση της. Η μετωπίδα που του είχαν φορέσει έλαμπε με ένα αχνό, γαλάζιο φως. Ούτε εκείνος, ακόμα και ανεκπαίδευτος, μπορούσε να βοηθήσει. Το μυαλό της Μπένα είχε αδειάσει.
     Η Γιαντράν είχε σκίσει τη στολή του Στρατηγού λίγα λεπτά πριν. Μια μικροσκοπική τρύπα που έγινε περισσότερο από τύχη, καθώς εκείνος περνούσε δίπλα της, προσπαθώντας να καλυφθεί. Λίγο πιο πάνω από την αριστερή του μπότα. Δεν ήταν εύκολο να τρυπηθούν ή να σκιστούν αυτές οι στολές και όταν είδε η Γιαντράν τη μύτη του μαχαιριού της να χάνεται για λίγο, μέσα στο ειδικό υλικό, χαλάρωσε για λίγο. Μόνο για μια στιγμή, σκεφτόμενη πως τα είχαν καταφέρει. Ο θάνατός του θα καθυστερούσε, αλλά θα ερχόταν. Και εκείνη θα φρόντιζε να μην καθυστερήσει, τώρα που τον πέτυχε μία φορά. Αλλά μέχρι να τελειώσει τη σκέψη της, το κάθαρμα πρόλαβε και έπιασε τον Ίριαν, που ήταν ζαλισμένος από τη μετωπίδα και παραλημένος από τον τρόμο. Και θα τον σκότωνε και κανείς δεν είχε καμία αμφιβολία γι'αυτό. Και κανείς δεν κουνιόταν.
"Πώς στο διάολο περιμένει να επιβιώσει, ακόμα κι αν τον αφήσουμε;" ρώτησε ένας από τους άντρες πίσω της στην ενδοεπικοινωνία τους.
"Υπάρχει ιατρικός σταθμός και στην άλλη πλευρά του βουνού" απάντησε ο δεύτερος άντρας. "Η τρύπα στη στολή του είναι πολύ μικρή. Μπορεί να την κλείσει άμεσα και με το όχημά του να είναι εκεί σε μισή ώρα. Δεν έχει κάνει εμετό ακόμα, ίσως και να τη γλυτώσει."
"Μπένα;" ακούστηκε η Γιαντράν, χαμηλόφωνα.
"Τι θα κάνεις Μπένιζα;" είπε ο Στρατηγός και έβηξε.
"Μπένα;" ξανά η Γιαντράν.
"Ο γιος μου πέθανε για να γλυτώσεις εσύ Μπένιζα. Και ο δικός σου θα πεθάνει για να γλυτώσω εγώ. Θα γίνει εξαιρετικό δραματικό θεατρικό" είπε εκείνος και έβηξε πάλι.
"Μπένα ξύπνα" η Γιαντράν είπε δυνατά τώρα, προσπαθώντας να μην κουνηθεί ούτε σπιθαμή.
"Ναι" απάντησε ανέκφραστα εκείνη, σα να ήταν φωνή από υπολογιστή.
"Βήχει. Και τα χέρια του τρέμουν ήδη, τον βλέπεις; Έχει μειωθεί ο χρόνος αντίδρασής του."
"Δεν έχει σημασία, είναι καλυμμένος από παντού. Και σύντομα θα-"
"-σφαίρες; Έχεις;"
"Έχω" απάντησε η Μπένα, ζαρώνοντας ξαφνικά τα φρύδια της.
"Το σημάδι σου με το περίστροφο πώς είναι; Δεν πυροβόλησες καθόλου έξω."
"Τι λες Γιαντράν, δεν πρόκειται κανείς να πυροβολ-"
"-το σημάδι σου Μπένα" την έκοψε αυστηρά. "Είσαι καλή;"
"Επτά στα δέκα, πριν ένα μήνα."
"Χρόνος απόκρισης;"
"1,1 δευτερόλεπτα σε ακίνητο στόχο. Αλλά Γιαντράν, μην κάνεις καμιά μαλακ-"
"-μου φτάνει. Τα μάτια σου στο Στρατηγό, ο γιος σου θα γίνει καλά" είπε ψυχρά και γύρισε ξαφνικά το δικό της όπλο μερικές μοίρες κάτω.
     Η Μπένα άκουσε ένα πυροβολισμό. Γούρλωσε τα μάτια της και είδε, σαν σε αργή κίνηση, το κράνος του πεθερού της να αποκαλύπτεται, πίσω από το κεφάλι του γιου της που φαινόταν ξαφνικά να χάνει ύψος. Η αδρεναλίνη πλημμύρισε κάθε σημείο του εγκεφάλου της, αλλά η εκπαίδευσή της ήταν εκεί σαν κυματοθραύστης. Ο αριστερός της δείκτης πίεσε τη σκανδάλη πριν προλάβει καν να το σκεφτεί και η σφαίρα του περιστρόφου της διαπέρασε το ημίσκληρο υλικό του κράνους και καρφώθηκε έκκεντρα στο μέτωπο του Στρατηγού.

Μισή ώρα μετά:
 
"Γιαντράν; Γιαντράν!;" ακούστηκε μια τρεμάμενη φωνή στο φορητό ραδιοτηλέφωνο ενός από τους επαναστάτες.
"Μπόστον!; Είμαστε καλά! Έρχεσαι; Πόσο κοντά είσαι;"
"Τσέζλο; Είμαι ένα-δυο λεπτά μακριά από την κατασκήνωση, έχω τρεις μαζί μου από τη δεύτερη ομάδα μας. Η μάνα σου πού είναι;"
"Είναι ζωντανή, είναι καλά. Απλά δεν έχει ανοίξει το ραδιοτηλέφωνό της, κι εγώ το άνοιξα πριν λίγο."
"Γιατί δεν το άνοιξε;"
"Δε μπορεί να μιλήσει τώρα. Θα τα πούμε από κοντά. Μπες ελεύθερα. Τελείωσε."
"Σοβαρά μιλάς!;" ρώτησε ο Μπόστον, σηκώνοντας ενθουσιασμένα τον τόνο της φωνής του. Δεν πήρε απάντηση.
 
     Η Γιαντράν ήταν καθισμένη στο έδαφος, με την πλάτη σε ένα από τα κιβώτια που προστάτευαν τον Στρατηγό πριν πέσει νεκρός. Σήκωσε το βλέμμα της νιώθοντας κάποιον να της ακουμπά τον ώμο. Άνοιξε το εξωτερικό μικρόφωνο της μάσκας της.
"Μπόστον;"
"Τα καταφέρατε..." ψιθύρισε εκείνος συγκινημένος.
"Η Μπένα τα κατάφερε" του απάντησε, κοιτώντας τη νεαρή γυναίκα που ήταν καθισμένη μπροστά της, μέσα στην αγκαλιά της. Το αγόρι ήταν μισοξαπλωμένο στην αγκαλιά της μάνας του. Και οι δύο κοιμούνταν. Το αριστερό πόδι του Ίριαν ήταν πρησμένο και καλυμμένο με αιμοστατικούς επιδέσμους. "Το γόνατό του έχει γίνει σμπαράλια" συμπλήρωσε και η φωνή της έτρεμε. "Ήθελα να πετύχω μόνο ένα από τα οστά, αλλ-αλλά από την αγωνία μου...δε σημάδεψα καλά."
"Θα το φτιάξουμε. Αν χρειαστεί, θα το αντικαταστήσουμε, η Ομοσπονδία έχει τα καλύτερα προσθετικά" είπε συμπονετικά ο Μπόστον και γύρισε να κοιτάξει τον μικρό.
"Δε θα ξυπνήσει σύντομα. Τον μπούκωσαν τα παιδιά με παυσίπονα και αντιβιωτικά και ό,τι άλλο βρήκαν" είπε η Γιαντράν, γυρνώντας στο γιο της και τον δεύτερο άντρα, τους μόνους άλλους επιζώντες από την ομάδα. Στέκονταν μερικά μέτρα παραπέρα και έψαχναν τη σκηνή για οτιδήποτε χρήσιμο.
"Ο Τσέζλο μου είπε τι έγινε" συνέχισε ο Μπόστον. "Θα μπορούσες να την ενημερώσεις από πριν, ότι σκόπευες να πυροβολήσεις το παιδί της."
"Νομίζω ότι το σκέφτηκε κι εκείνη. Χρειαζόμασταν κάτι να πάρει τον Ίριαν από τη μέση και να τρομάξει το Στρατηγό αρκετά, ώστε για ένα-δυο δευτερόλεπτα να μην προλάβει να σκεφτεί να πατήσει το έμβολο. Τα πόδια του μικρού ήταν ιδανικά. Θα έχανε ύψος άμεσα, αφήνοντας έκπληκτο και ακάλυπτο το κάθαρμα, έστω και μερικά εκατοστά. Και εκείνη το σκέφτηκε, είμαι σίγουρη. Και κατάλαβε ότι το σκέφτηκα κι εγώ. Η τελευταία της φράση ήταν να μην κάνω καμιά μαλακία."
      Ο Μπόστον χασκογέλασε και η Μπένα φάνηκε να κουνιέται, αλλά δεν ξύπνησε. Κούνησε τα χέρια της για να σφίξει περισσότερο στην αγκαλιά της τον Ίριαν.
"Δεν ήθελε να πυροβολήσει κανείς το γιο της, λογικό μου ακούγεται" της είπε.
"Όχι, δεν ήταν αυτό. Εκείνη δε θα το έκανε μόνη της βέβαια, αλλά οποιοσδήποτε γονιός προτιμάει το παιδί του τραυματισμένο παρά νεκρό. Νομίζω όμως ότι δεν ήταν σίγουρη, ότι μπορούσε να πετύχει το στόχο στον ελάχιστο χρόνο που θα χρειαζόταν ο Στρατηγός να ξεπεράσει την έκπληξή του και να σκοτώσει τον μικρό."
"Αλλά εσύ ήσουν."
"Είχε καλύτερες αποδόσεις στο σημάδι από εμένα. Προφανώς" χασκογέλασε κι εκείνη αλλά της ξέφυγε ένας λύγμος. "Τι θα γίνει τώρα;" ρώτησε, καθαρίζοντας το λαιμό της για να ακουστεί πιο ψύχραιμη. "Με τον μικρό, τους τραυματίες, με όλο το Λούντρι; Με την επανάσταση, την Ομοσπονδία;"
      Ο Μπόστον σηκώθηκε και έκανε νόημα στους τρεις που έφερε μαζί του, να βοηθήσουν τον Τσέζλο και το φίλο του.
"Μην ανησυχείς Γιαντ-"
"-αυτοσχεδιάσαμε Μπόστον" τον έκοψε ξαφνικά η στεγνή, αγουροξυπνημένη φωνή της Μπένα.
Άνοιξε ελάχιστα τα μάτια της και σήκωσε το κεφάλι της, χαμογελώντας αμυδρά μέσα από το κράνος. "Θυμάσαι, που μου λέγατε με τον Γκόραν, για τη σημασία του αυτοσχεδιασμού σε μια μάχη;"
Εκείνος ξαναγονάτισε.
"Ανάπαυση στρατιώτη. Είμαι εγώ εδώ τώρα" έσφιξε το γαντοφορεμένο χέρι της μέσα στο δικό του.
Η Μπένα ένευσε υπάκουα.
"Γιαντράν...ευχαριστώ."
"Κανένα πρόβλημα μικρή. Τελικά, μάλλον είσαι κι εσύ τρελή σαν κι εμένα."
Την άκουσε να παίρνει μια βαθιά αναπνοή και κοίταξε γύρω τους.
"Είμαστε ανάμεσα σε δηλητηριασμένα πτώματα...πρέπει να φύγουμε, ποιος ξέρει ποιον πρόλαβαν να ειδοποιήσουν."
"Κανέναν. Με το θόλο, αχρηστεύτηκαν και οι κεραίες μακράς εμβέλειας. Ηρέμησε."
"Ποιος ξέρει τι θα γίνει από'δω και πέρα...και η Μίνα, η Μίνα μου... δεν-δεν πήρα καν κάτι δικό της από το σπίτι..."
"Ποια είναι η Μίνα; Η αδελφή σου;"
Η Μπένα φάνηκε να μην την ακούει.
"Αλλά για λίγο, μόνο για λίγο...δεν είναι τέλεια Γιαντράν;"
"Ποιο πράγμα;"
"Η ελευθερία" είπε και έγυρε ξανά πάνω στο στήθος της πρασινομάλλας.

Τέλος

Α. Γάρδα

 

*Photo: Blue sky galaxy

  Photo credit: Armand Garrido