Μετάλλαξη (μέρος γ')

 

   

 

    Οι μεταλλάξεις εμφανίστηκαν πριν, περίπου, 250 χρόνια. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ήταν ανεπιθύμητο αποτέλεσμα των εργασιών που έκανε η Επιστημονική Κοινότητα όταν διαμόρφωνε, μέσω των θόλων, τον καιρό σε κάθε νησί. Αλλά για τους πιο υποψιασμένους, η πιθανότητα να προήλθαν από πειράματα των Στρατιωτικών - με σκοπό να φτιάξουν υπερστρατιώτες για να κερδίσουν τον εμφύλιο που μάστιζε τη Ρουέθ εκείνη την περίοδο - είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, πιθανή. Κανείς δεν ξέρει σίγουρα όμως. Ο εμφύλιος τελείωσε, οι δύο πλευρές τα μοίρασαν καλά κι ωραία και όσα αρχεία αποτελούσαν μελανά σημεία εκείνης της εποχής σφραγίστηκαν σε μυστικό μέρος, στο οποίο πρόσβαση έχουν μόνο οι εκάστοτε Στρατηγοί της Ομοσπονδίας και Πρόεδροι της Κοινότητας.
     Για δυο γενιές, σχεδόν όλα τα μωρά εμφάνιζαν κάποιου είδους γενετική διαταραχή ή μετάλλαξη, με διάφορες εκφάνσεις ή συνέπειες για τα άτομα και τους γύρω τους. Με την πάροδο των χρόνων όμως όλες έσβηναν - ακόμα και οι ίδιοι άνθρωποι που τις εμφάνιζαν ως νέοι, τις έχαναν από κάποια ηλικία και μετά - εκτός από τρεις μεταλλάξεις που επέμειναν, απέκτησαν κληρονομική υπόσταση και ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που "έχαναν" μια γενιά, ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα επανεμφανίζονταν στην επόμενη.
     Αυτές ήταν ο έλεγχος του μυαλού, η τηλεκίνηση και ο έλεγχος των φυσικών στοιχείων, συγκεκριμένα του αέρα και του νερού. Λίγοι είχαν και ελάχιστο έλεγχο της γης αλλά αυτός περιοριζόταν στο να μετατρέπουν πετρώδες εδάφος σε μαλακό, να διατηρούν την καρποφορία των δέντρων και την ανθοφορία των λουλουδιών λίγο περισσότερο από το σύνηθες. Και αυτοί οι λίγοι ανακάλυψαν αυτή τη δύναμη, μόνο και μόνο γιατί βρίσκονταν σε νησιά που ζούσαν από τη γεωργία. Αν υπήρχαν και άλλοι, δεν έγινε ποτέ γνωστό.

     Η Μπένα στεκόταν με τους δύο άντρες, περίπου δέκα μέτρα μακριά από την Πύλη της Πεπούγκ που οδηγούσε κατευθείαν στο Λούντρι. Θα έμπαινε από εκεί και θα πήγαινε το δρόμο ανάποδα μέχρι το Μπραντέτ, για να εντοπίσει τους στρατιώτες και το γιο της, όπου κι αν είχαν εγκλωβιστεί.
     Κοιτούσαν και οι τρεις τους σοβαροί, τη σειρά των ανθρώπων που περίμεναν να περάσουν. Καμιά εικοσαριά σύνολο. Τα συνηθισμένα, δύο σειρές - μία για απλές ταυτότητες, μία για μενταγιόν ελεύθερης πρόσβασης. Αλλά δε θα ήταν το ίδιο εύκολο όπως και πριν.
"Νομίζω ότι δεν το σκεφτήκαμε και πολύ καλά..." μουρμούρισε ο Κλιφ.
"Το Λούντρι είναι της Ομοσπονδίας, αλλά εδώ μιλάμε για φυσικό φαινόμενο" διαφώνησε ο Μερλ. "Σίγουρα θα έχουν συνεννοηθεί με την Κοινότητα να στείλει και δικό της ιατρικό προσωπικό, πέραν των τεχνικών για τους θόλους. Σίγουρα θα υπάρχουν και πολίτες της Κοινότητας στο νησί, είναι συνοριακό. Όλα τα συνοριακά έχουν μεικτό πληθυσμό."
"Ακριβώς, θα έχουν συνεννοηθεί" επέμεινε ο Κλιφ. "Το ιατρικό προσωπικό που θα στείλουν οι Επιστήμονες, σίγουρα θα προέρχεται από νοσοκομεία και κλινικές με ειδικές άδειες για την περίσταση. Ακόμα πιο ειδικές και από το μενταγιόν της."
"Δε μπορεί, θα δέχονται και εθελοντές που βρίσκονται στην Πεπούγκ."
"Ναι, αλλά έχουν περάσει κοντά 4 ώρες από το σεισμό, όσοι εθελοντές βρίσκονταν εδώ θα έχουν ήδη φύγει."
"Και αυτοί εδώ μπροστά μας τι είναι;" ρώτησε πειραγμένος ο Μερλ.
"Αυτοί εδώ είναι πιθανότατα..."
"...είμαι ακόμα εδώ, ξέρετε, μπορείτε να ρωτήσετε και τη δική μου άποψη" τους έκοψε η Μπένα.
"Ναι καλή μου, το ξέρουμε" είπε ο Μερλ χαμογελαστά "απλά σκεφτόμαστε δυνατά για να κατέβουν οι ιδέες."
"Δε χρειάζεται. Θα μπω."
"Πώς ακριβώς;"
"Θα χρησιμοποιήσω τη δύναμή μου."
"Θα παίξεις με το μυαλό του ελεγκτή της Πύλης; Είσαι τελείως τρελή; Έχεις καταλάβει ότι πρόκειται για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης; Θα έχουν φέρει καινούριους ελεγκτές από την Ομοσπονδία, με τσιπ αντίστασης για να αποκλείσουν κάθε παρείσακτο που ίσως προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το χάος που επικρατεί."
"Δεν είμαι κανένα κοριτσάκι Κλιφ."
"Θα έχουν τσιπ αντίστασης στο κεφάλι τους Μπένα, δεν ακούς!; Για εσάς είναι αυτά, για τους μεταλλαγμένους τα δημιούργησαν εξαρχής!"
"Έχω ξαναπαρακάμψει τσιπάκια."
"Ναι, σε απλούς ανθρώπους, όχι σε ειδικά εκπαιδευμένους στρατιωτικούς ελεγκτές!"
"Κατάφερα να αποδράσω πριν έξι χρόνια από την Ομοσπονδία, με ένα παιδί στην αγκαλιά και την αδελφή μου, που δεν είχε καμία σχέση με όλα αυτά. Έξι χρόνια μετά, είμαι σαφέστατα πιο δυνατή."
"Ναι. Το ίδιο και η τεχνολογία της Ομοσπονδίας, που είναι κλάσεις ανώτερη της Κοινότητας σε αυτό το κομμάτι" είπε και την κοίταξε τόσο αυστηρά που φαινόταν σαν να είναι δυο μέτρα ψηλός.
"Είναι το παιδί μου Κλιφ. Και αφού τα κατάφερα κάποτε και με τους εμπόρους όπλων στο Λίοκορ, θα τα καταφέρω κι εδώ."
"Εδώ έχει ένα δίκιο η μικρή Κλιφ, οι έμποροι του Λίοκορ είναι σκληρ-"
"-Μερλ, ειλικρινά αν δε σταματήσεις να μιλάς, θα σου ρίξω κουτουλιά στον καβάλο."
Οι δύο άντρες κοιτάχτηκαν αμίλητοι για λίγα δευτερόλεπτα. Όταν ο Κλιφ γύρισε πάλι προς την Μπένα για να συνεχίσει την επιχερηματολογία του, εκείνη περπατούσε ήδη προς την Πύλη. Δε θα τη σταματούσε τίποτα. Πήραν και οι δυο τους βαθιά ανάσα και στάθηκαν να την κοιτάζουν σαν αγάλματα.

     Οι δύο πλευρές αντιμετώπιζαν αρχικά ως παράνομους όλους τους μεταλλαγμένους. Οι περισσότεροι περνούσαν ολόκληρη τη ζωή τους κρυμμένοι. Όταν οι μεταλλάξεις άρχισαν να εμφανίζονται κατά κόρον και στα υψηλά κλιμάκια της Κοινότητας και της Ομοσπονδίας, οι νόμοι χαλάρωσαν κάπως. Κατασκευάστηκαν ειδικά τσιπάκια που εμφυτεύονταν στον εγκέφαλο όσων το επιθυμούσαν, για αντίσταση στον έλεγχο του μυαλού καθώς και ειδικά όπλα μεγάλης εμβέλειας για την αντιμετώπιση των τηλεκινητικών και η ζυγαριά ισορρόπησε κάπως. Και, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό του λαού είχαν πια στην οικογένειά τους κάποιον τηλεπαθητικό ή τηλεκινητικό, άρχισαν σταδιακά να αποδέχονται ή να ανέχονται την ύπαρξή τους. Αυτό δε σήμαινε βέβαια ότι μπορούσαν να κυκλοφορούν ανενόχλητοι - γι'αυτό και οι περισσότεροι συνέχισαν να κρύβουν τις δυνάμεις τους - αλλά τουλάχιστον σταμάτησαν να καταδιώκονται ανοιχτά και καθημερινά.
     Μία μόνο μετάλλαξη δεν έγινε ποτέ αποδεκτή και η ποινή χρήσης της - οποιασδήποτε χρήσης της - παρέμεινε ισόβια κάθειρξη σε κελί απομόνωσης ή ψυχιατρική κλινική, αν όχι εκτέλεση. Η δύναμη ελέγχου των στοιχείων σήμαινε ότι, κάποια στιγμή, η Ομοσπονδία και η Κοινότητα δε θα ήταν πια απαραίτητες στο λαό. Αν υπήρχαν αρκετοί που μπορούσαν να καθαρίζουν τον αέρα και να διυλίζουν το νερό κατά βούληση, υπηρεσίες που ο κόσμος πλήρωνε αδρά σε κάθε νησί, η επανάσταση και η ανεξαρτησία δε θα ήταν πολύ μακριά. Και κανείς από τις δύο πλευρές δεν το ήθελε αυτό.
     Όταν είδαν ότι δε μπορούσαν να ελέγξουν, να προστατευτούν ή να χρησιμοποιήσουν τους ελάχιστους, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, συγκεκριμένους μεταλλαγμένους προς δικό τους όφελος, άλλαξαν τα σχέδιά τους. Έναν αιώνα πριν, φρόντισαν να στήσουν από κοινού ένα μεγάλο ατύχημα που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους και βέβαια το φόρτωσαν στους μεταλλαγμένους των στοιχείων. Επικράτησε χάος για τουλάχιστον δυο χρόνια. Επιτόπου εκτελέσεις των ίδιων, των συγγενών, φίλων και υποστηρικτών τους, φυλακίσεις χωρίς δίκη, εξαφανίσεις πολιτών από τη μια μέρα στην άλλη. Όσοι ανήλικοι προέρχονταν από αυτές τις οικογένειες, οδηγήθηκαν σε ειδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και κανένα ιστορικό έγγραφο δεν αναφέρει την έξοδό τους από εκεί. Οι Αρχές στρογγυλοκάθισαν πάνω στο φόβο και τις μουδιασμένες αντιδράσεις του λαού και, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι μεταλλαγμένοι των στοιχείων δεν είχαν κανέναν σύμμαχο.
Και αυτό ήταν. Σχεδόν όλοι εξαφανίστηκαν και όσοι γλίτωσαν, αν γλίτωσαν, άκληροι από φόβο έσβησαν στη λήθη μαζί με τις γενιές τους. Ακολούθησαν δεκαετίες επιφανειακής μετριοπάθειας και σχετικής ηρεμίας.
     Έγιναν αμέτρητες έρευνες για να αναγνωριστούν τα γονίδια των μεταλλάξεων, για να μπορεί να υπάρχει κάποιος έλεγχος ακόμα και από τη γέννηση, αλλά καμία δεν απέφερε καρπούς. Όσοι ασχολήθηκαν με αυτό, ήξεραν πολύ καλά πως είναι αδύνατον να τα εντοπίσουν ψάχνοντας στα τυφλά τον γενετικό κώδικα, δεν είχαν ιδέα πού και τι ακριβώς έψαχναν. Ακόμα και οι μαρτυρίες και τα κρυμμένα αρχεία όσων συμμετείχαν άμεσα στα διάφορα αρχικά πειράματα των Επιστημόνων και των Στρατιωτικών, σχετικά με τον καιρό, το νερό και τους υπερστρατιώτες δε διευκόλυναν διόλου την αναζήτηση. Σε αντίθεση με όσες θεωρίες συνομωσίας πίστευε ο κόσμος, κανείς μα κανείς δεν είχε καταλάβει πώς προέκυψαν οι μεταλλάξεις εξαρχής. Ήταν όλοι στο σκοτάδι.

     Η Μπένα στάθηκε στο τέλος της αριστερής σειράς. Έπιασε τη συζήτηση στη γυναίκα που περίμενε μπροστά της. Οι περισσότεροι ήταν τεχνικοί του δικτύου ύδρευσης, που ανακλήθηκαν οι άδειές τους. Όσοι είχαν ήδη φύγει δεν είχαν επιστρέψει ακόμα και οι υπεύθυνοι ζητούσαν κι άλλους για βοήθεια. Προφανώς η ζημιά ήταν αρκετά μεγαλύτερη απ'ότι είχαν αφήσει να εννοηθεί στις εκπομπές ειδήσεων.
      Είναι καλύτερα εδώ; αναρωτήθηκε. Ο έλεγχος των απλών ταυτοτήτων εμφάνιζε όλα τα προσωπικά στοιχεία στην οθόνη του ελεγκτή ενώ ο έλεγχος των μενταγιόν εμφάνιζε απλή έγκριση ή απόρριψη. Με την ψεύτικη ταυτότητά της ορατή και με το τσιπ του ελεγκτή ενεργό, θα έπρεπε να τον πείσει για περισσότερα πράγματα, να αλλοιώσει περισσότερες πληροφορίες, αν χρειαζόταν. Στον άλλο έπρεπε απλά να κάνει την απόρριψη να φανεί ως έγκριση στα μάτια του.
     Αλλά οι ελεγκτές στα μενταγιόν - ειδικά αυτοί της Ομοσπονδίας - είχαν πάντα στο κεφάλι τους την τελευταία τεχνολογία αντίστασης στον έλεγχο του μυαλού. Δεν έβλεπαν προσωπικές πληροφορίες ή φωτογραφίες στις οθόνες τους, που σήμαινε ότι η προσωπική τους κρίση δε θα τους βοηθούσε να καταλάβουν αν κάποιος προσπαθούσε να τους ξεγελάσει. Οι εγκέφαλοί τους έπρεπε να είναι - και ήταν - σχεδόν αδιαπέραστοι. Κοίταξε πίσω, ο Κλιφ και ο Μερλ στέκονταν ακόμα εκεί που τους άφησε. Είχε λίγα λεπτά ακόμα μέχρι να έρθει η σειρά της.
     Όταν άκουσε τον ήχο έγκρισης για τη γυναίκα μπροστά της και την είδε να ανεβαίνει τα σκαλιά της Πύλης, ήταν σα να ξυπνούσε από λήθαργο. Είχε συγκεντρωθεί τόσο πολύ στο να καθαρίσει το μυαλό της για να μπορέσει να παραβιάσει τον ελεγκτή, που δεν κατάλαβε πότε έφτασε μπροστά. Στάθηκε λίγα δευτερόλεπτα ακίνητη.
"Θα έρθετε κυρία μου;" ακούστηκε η φωνή του άνδρα πίσω από το γραφείο.
Και στο πρώτο της βήμα, είδε τον Μερλ να την προσπερνά από δεξιά σχεδόν τρέχοντας.
"Τι θα γίνει επιτέλους, θα μας πείτε τι συμβαίνει στο Λούντρι!; Κινδυνεύουμε ή όχι!; Έχω οικογένεια, έχω παιδιά, δεν έχετε το δικαίωμα να μας κρύβετε πληροφορίες!"
      Ο Μερλ ζούσε για το δράμα, ήταν πάντα ιδιαίτερα εκδηλωτικός στα συναισθήματά του. Όταν η Μπένα εργαζόταν ως καθαρίστρια για εκείνον και τον Κλιφ, είχε επιθυμήσει να τον χαστουκίσει άπειρες φορές. Και να 'τος τώρα, με την τσιριχτή φωνή του και τις πομπώδεις εκφράσεις του, παρενοχλούσε τον άνδρα φορτώνοντας το μυαλό του με επιπλέον πληροφορίες και διαδικασίες, για να τη διευκολύνει. Ήθελε να τον φιλήσει και συγκρατούσε με κόπο το χαμόγελό της. Έκανε γρήγορα δυο βήματα μπροστά και άφησε την ψεύτικη ταυτότητά της επάνω στο τσιμεντένιο γραφείο.
"Ηρεμήστε κύριέ μου, δε μπορώ να μοιραστώ πληρ-"
"-τι να μοιραστείτε; Τι συμβαίνει εκεί πέρα, τι μας κρύβετε!;"
      Ο ελεγκτής κοιτούσε αναστατωμένος μία τον Μερλ και μία τη Μπένα, που φρόντισε να πάρει το καλύτερο συγκαταβατικό της ύφος, όσο περνούσε ήδη ανάμεσα στους νευρώνες του και έψαχνε να βρει το ακριβές σημείο που ήλεγχε την αντίληψη της πραγματικότητας.  
Ναι κύριε, σας καταλαβαίνω, τι τραβάτε κι εσείς...δύσκολη δουλειά, τι να κάνεις...και δύσκολη κατάσταση, αλλά ξέρετε πρέπει να περάσω, είμαι ιατρικό προσωπικό κι αν τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά, πρέπει να με αφήσετε να περάσω άμεσα...ναι, ναι ξέρω, έχετε δίκιο κι εσείς τη δουλειά σας κάνετε, ακολουθείτε εντολές...
      Πετούσε τις σκέψεις της απ'όπου περνούσε, τις επαναλάμβανε σαν ποίημα μέχρι που είδε την έκφρασή του να μαλακώνει, τα βλέφαρά του να πέφτουν ανεπαίσθητα. Την είχε συμπαθήσει. Η μισή δουλειά είχε γίνει. Ο Μερλ άλλαξε τροπάρι και άρχισε να μυξοκλαίει και να παρακαλάει για μερικές πληροφορίες, είχε λέει και την αδελφή του στο Λούντρι για διακοπές και δεν είχε νέα της ακόμα. Ο ελεγκτής πέρασε την ταυτότητα της Μπένα από την επιφάνεια σάρωσης και στην οθόνη μπροστά του εμφανίστηκαν οι πληροφορίες της, την στιγμή που εκείνη εντόπισε αυτό που έψαχνε μέσα στο μυαλό του.
"Όλα καλά κυρία μου, αλλά δεν έχετε επίσημη οδηγία από το νοσοκομείο σας για να περάσετε στο Λούντρι."
Ο Μερλ κοκάλωσε και κοίταξε με την άκρη του ματιού του τον ελεγκτή στα δεξιά, τρέμοντας μήπως τους είχε ακούσει. Δε φάνηκε να τους προσέχει.
"Δεν έχω;" απάντησε η Μπένα δήθεν αθώα και με έκπληξη.
     Η φωνή της ακούστηκε γλυκειά σα μέλι αλλά και απόκοσμη, σα να μιλούσε κάποιο φάντασμα από το υπερπέραν. Ο Μερλ την είχε ξαναδεί κανα-δυο φορές να χρησιμοποιεί τη δυναμή της αλλά ποτέ δε θα συνήθιζε το θέαμα και πάντα, ειχε αποφασίσει, θα του σηκωνόταν η τρίχα. Και πάντα ξεφυσούσε με ανακούφιση, που δεν του είχε τύχει κάτι τέτοιο και μετα του ξανασηκωνόταν η τρίχα γιατί, ακόμα κι αν του είχε συμβεί, δε θα είχε ιδέα.
Δε σταμάτησε όμως να μουρμουράει στον άνδρα πίσω από το γραφείο.
Ο ελεγκτής ανοιγόκλεισε τα μάτια του μπερδεμένος.
"Δεν έχετε..." μουρμούρισε και σταμάτησε. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
     Η Μπένα ένιωσε το τσιπάκι αντίστασής του να δονείται, προσπαθώντας να διατηρήσει την πραγματικότητα. Αλλά ο Μερλ τα είχε καταφέρει περίφημα και τον είχε καταμπερδέψει με τις φωνές του. Και εκείνη είχε ήδη συγχρονίσει την πίεση της δυναμής της με τις δονήσεις του τσιπ. Μειδίασε, απολαμβάνοντας τον θρίαμβό της.
"Δεν...δεν είμαι...με συγχωρείτε, με συγχωρείτε. Είστε εντάξει."
"Σας ευχαριστώ" απάντησε εκείνη, καθώς έπαιρνε την ταυτότητά της και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά.
"Με μένα τι θα γίνει επιτέλους!;" άκουσε τη φωνή του Μερλ πίσω της, πιστού ακόμα στο ρόλο του και μπήκε στην Πύλη χαμογελώντας πλατιά.

 

συνεχίζεται

Α. Γάρδα

 

*Photo: 3d illustration of neuron cell

  Photo credit: www.singulatiryhub.com