Druid and Crow

       «Α! Το θυμάμαι αυτό το όμορφο, πορφυρό μεταξωτό φόρεμα!» αναφώνησε ο Ρέο, βγαίνοντας από την τσαγιέρα του δυο μέρες μετά και βλέποντας τη Φαλάκ να τον περιμένει. «Το φορούσες και προχθές το βράδυ, όταν γνωριστήκαμε. Φαίνεται μετάξι εξαιρετικής ποιότητας.» «Ναι» κοιτάχτηκε εκείνη αμήχανα. «Το κληρονόμησα από τη γιαγιά μου κι εκείνη από τη μητέρα της. Θεώρησα ότι δεν είναι κακή επιλογή· ίσως να κουβαλάει λίγη από την τύχη που μας έφερε κοντά.» «Το καλό που του θέλω» μουρμούρησε η Γκιούλι, μισοξαπλωμένη στο κρεβάτι της φίλης της. «Ξέρεις πόσα πληρώσαμε για να μας καθαρίσουν ένα τέτοιο κειμήλιο; Ξέρεις πόσο ακριβή έχει γίνει η πρωτεύουσα;» «Πολύ φοβάμαι, αγαπητή μου, πως ούτε ξέρω ούτε με ενδιαφέρει. Είσαι σίγουρη ότι εσύ δε θέλεις να έρθεις στην τσαγιέρα μου; Έχεις ιδέα τι καταπληκτική εμπειρία θα χάσεις;» «Πολύ φοβάμαι, αγαπητέ μου, ότι ούτε έχω ιδέα ούτε με ενδιαφέρει» απάντησε εκείνη κοροϊδευτικά. «Άλλωστε, κάποιος πρέπει να μείνει εδώ· να προσέχει μη μπει καν...

     Η Φαλάκ ήπιε μια γουλιά από το τσάι της· πέρασε αργά το βλέμμα της από τα γεμάτα τραπέζια και τα φορτωμένα παρτέρια του Θερμοκηπίου της Έκθεσης. Και μετά, κοίταξε εύθυμα τη φίλη της και τον άντρα που καθόταν απέναντί τους. «Με φέρνετε σε λίγο δύσκολη θέση, κυρία Αλαμίν» της είπε εκείνος σοβαρά. «Δεν καταλαβαίνω γιατί» απάντησε εκείνη χαμογελώντας. «Οι τιμές σας είναι κάπως τσιμπημένες. Σίγουρα το ξέρετε αυτό.» «Δεν είχα καταλάβει ότι δε γνωρίζατε τις τιμές μου, κύριε Κιαμπάνγκ. Όταν με προσεγγίσατε εχθές στην Έκθεση, έμεινα με την εντύπωση πως ήσασταν από τους λίγους που γνωρίζατε από πριν τη δουλειά μου.» «Η εντύπωσή σας ήταν σωστή, σαφώς» ο άντρας ανακάθισε στη θέση του. «Ίσως όμως θεώρησα αυτονόητη μια... έκπτωση· ειδικά αφού σας προσφέρω ένα τόσο ξεχωριστό πελατολόγιο.» «Το πελατολόγιό σας δεν είναι απλά ξεχωριστό. Είναι και από τα πιο περιζήτητα στη χώρα.» «Σας ευχαριστώ.» «Δεν το είπα ως προσωπική φιλοφρόνηση, αν και είναι σίγουρα και αυτό. Οι πελάτες σας όμως...