Η Επανάσταση της Τσαγιέρας: Κεφάλαιο 10
Η Γκιούλι ξύπνησε, τη στιγμή που ο ήλιος έφτανε στο απώγειό του. Είχε αποκοιμηθεί σχεδόν αμέσως πάνω στο ξύλινο πάτωμα του δωματίου, μετά την τελευταία της επικοινωνία με τη Φαλάκ. Ανασηκώθηκε βαριεστημένα· τέντωσε τα πόδια και την πλάτη της και χασμουρήθηκε συνεχόμενα, δυο-τρεις φορές. Κάθε επικοινωνία των μαγικών τους ματιών κούραζε και τις δύο και είχαν ήδη συνδεθεί δυο φορές μέσα σε λίγη ώρα. Σήκωσε αργά το κουρασμένο σώμα της και ύστερα έμεινε ακίνητη για λίγο, φέρνοντας στο μυαλό της ξανά και ξανά τις επιπλέον λέξεις, που είχε γράψει η Φαλάκ πάνω στον τοίχο του μπάνιου της Κλέουσας. Ο Μάτου και ο Τσανγιόλ είναι εδώ μέσα, ζωντανοί, όπως το υπέθεσες. Δεν είναι ακριβώς φυλακισμένοι, αλλά δε μπορούν να βγουν. Είναι κι άλλα που πρέπει να σου πω. Θα σου τα εξηγήσω μόλις βγω, περιμένω να μου φτιάξουν τα άκρα μου. Καταλαβαίνεις Γκιούλι; Εδώ μέσα φτιάχνουν πράγματα, δεν είναι απλά ένας κόσμος πνευμάτων! Δεν ξέρω τι να σου πρωτογράψω, δεν ξέρω πώς μπορώ ακόμ...