Posts

Η Επανάσταση της Τσαγιέρας: Κεφάλαιο 19

Image
          Και τώρα βέβαια θα μου πείτε, αγαπητές και αγαπητοί, πώς στο καλό βολεύεται και εθελοτυφλεί για έναν αιώνα, κάποιος που διατείνεται ότι θέλει το καλό όλων στην Τσαγιέρα του; Και, ίσως τελικά, αυτό να είναι απολύτως κατανοητό στους θνητούς· ίσως να μην είναι αυτή η σωστή ερώτηση. Ίσως η απορία σας να είναι: πώς στο καλό βολεύεται και εθελοτυφλεί για έναν αιώνα ένας Δαίμονας, που έχει φορτωμένο στη συνείδησή του έναν απολύτως ζωντανό και ακμαίο άνθρωπο – και όχι τον, ούτως ή άλλως, σχεδόν πεθαμένο Μάτου;     Δηλαδή, υπάρχει εν μέρει εξήγηση: ο ζωντανός και ακμαίος άνθρωπος κοιμόταν, ανά διαστήματα, για χρόνια και χρόνια· το ξέρουμε αυτό. Δεν ήταν πάντα τελείως ενεργό το απολύτως ζωντανό μυαλό του και δε συγκρουόταν πάντα η ταλαιπωρημένη συνείδησή του με την, εκ των πραγμάτων, ισχυρότατη συνείδηση του Δαίμονα. Αλλά πολλές φορές, ήταν ενεργό το μυαλό· και πολλές φορές, συγκρουόταν η συνείδηση. Γιατί λοιπόν κάποια στιγμή – και συγκεκριμένα, πριν πενήντα χρόνια, όταν ο Οφν βγήκε γι
Post a Comment
Read more »

Η Επανάσταση της Τσαγιέρας: Κεφάλαιο 18

Image
          Όταν ξύπνησε ο Τσανγιόλ, η Μάριαμ στεκόταν από πάνω του κρατώντας το μπαστούνι του. «Θέλεις να πάμε μια βόλτα;» του είπε γλυκά – ίσως περισσότερο διστακτικά. Για κάποιον λόγο, δεν της είπε ότι ήταν η πρώτη φορά στις τόσες δεκαετίες εκεί μέσα, που η μέση του δεν τον πονούσε. Ανασηκώθηκε, άπλωσε το χέρι του και το πήρε, ως συνήθως. Στηρίχτηκε πάνω του και στάθηκε όρθιος. «Σου έχω ετοιμάσει για να πλυθείς. Έφερα φρέσκο νερό από τη λίμνη» συνέχισε εκείνη, προσπαθώντας να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό της. «Δε χρειαζόταν, θα το έκανα μόνος μου.» «Ανοησίες· και βέβαια χρειαζόταν. Αν το έκανες μόνος σου, θα κουραζόσουν πριν ακόμα βγούμε και δε θα ευχαριστηθείς τη βόλτα μας. Θέλω να ευχαριστηθείς τη βόλτα μας, τόσος κόσμος θα σε δει» του απάντησε και αμέσως μαζεύτηκε. «Δεν εννοώ... δηλαδή, αν θες, πάμε και βόλτα προς τους λόφους, δεν είναι ανάγκη να πάμε προς τη λίμνη.» Ο Τσανγιόλ μειδίασε. «Η Φαλάκ και ο Ρέο έχουν πάει στον πύργο;» «Ναι.» «Και όλοι οι υπόλοιποι είναι ακόμα στη λίμνη;»
Post a Comment
Read more »

Η Επανάσταση της Τσαγιέρας: Κεφάλαιο 17

Image
          Όταν η Φαλάκ άνοιξε την πόρτα του δωματίου για να βγει, μερικές ώρες μετά, βρήκε τον Ρέο να την περιμένει. «Πού είναι η Κλέουσα και ο Σάγια;» τον ρώτησε αμήχανα. «Ο Σάγια είναι στη λίμνη. Η Κλεουσα είχε κάτι σοβαρό να κάνει» απάντησε εκείνος, τεντώνοντας το κεφάλι του για να δει στο εσωτερικό του δωματίου. «Κοιμάται τώρα» είπε η Φαλάκ και έκλεισε την πόρτα πίσω της. «Ξέρει;» «Τι να ξέρει;» «Ό,τι μου είπες εμένα, πριν σε ξαναφέρω εδώ μέσα. Για τη Ζούρι» ψιθύρισε ο δαίμονας και την τράβηξε παραπέρα στον διάδρομο, κοντά στη σκάλα. «Όχι βέβαια. Η Κλέουσα με έφερε για να ξεπεράσουμε την αμηχανία της πρώτης μας συνάντησης και ίσως να του αναπτερώσω το ηθικό, όχι για να φουντώσω την απελπισία του.» «Γιατί να του αναπτερώσεις το ηθικό;» αναστέναξε ο Ρέο. «Εφόσον δεν υπάρχουν απόγονοι και αν αυτό που κρύβει ο Μάτου δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία του Τσανγιόλ-» «-έχει σχέση» επέμεινε εκείνη. «Όλα όσα μου είπες πριν ξαναμπώ, δείχνουν ότι έχει σχέση. Δε μπορεί να είναι κάτι άλλο.»
Post a Comment
Read more »